Fevkalbeşer

İşler

Eve döndüğünde uzun bir süredir ertelediği çizgi romanlarını ve tüm geek itemlerini toplama işini halletmeye karar vermişti. Yaşadığı şeyleri belirsizliğinden kurtulmaya ihtiyacı vardı. Yarın 18'ine girecekti ve hayatının çok kritik bir aşamasından geçtiğini kendini bir an önce kendine gelmesi gerektiğini düşünüyordu. Odasına girer girmez dolabın üstüne istiflediği kolileri çıkardı sonra kendine modunu biraz yükseltecek bir müzik listesi açtı. Tarkan - Ölürüm Sana çalmaya başladı. "Her şey çok güzel olacak" diyordu kendi kendine.

-Gızım hoş geldin. Selam sabah yok mu ?

-Uyuyorsun sandım, sesin çıkmıyor ki.

-Anaaam odayı mı dopluyon sen, aferin aferin devam et sen guzum el bezi getirim mi şuraları da siliverin.

-Ya babane karıştırma temizliği.

-Tamaaaam ben çıkdın, garşıya gidiyom kahve içmeye.

-Tamam babanecim görüşürüz.

Yasemin saçını toplar, babanesinin çıktığını duyunca müzğin sesini açar ve işlere daldı. Yaklaşık yarım saat sonra oda daha da dağılmış fakat amaca uygun bir rota çizilmişti. Gözünün önünde olmasını istemediği bütün eşyaları toplamıştı son günlerde yaşadığı her şey için onları suçluyordu.

Bütün işler bittiğinde kendine bir kahve yaptı ve kafasını dağıtacak saçma bir video açtı. Tam o sırada arkasında bir esinti hissetti ne olduğuna bakmak için arkasına bakmasına fırsat kalmadan "Sakin ol" diye gür bir ses işitti ve bir anda oturduğu yerden irkilerek kalktı. Karşısında Kerem'i gördü.

-Sen nasıl.. Nereden ... 

Demeye kalmadan hıçkırarak ağlamaya başladı.

-Yasemin sakin ol lütfen sana zarar vermeyeceğiz biliyorsun bunu. Neden böyle yapıyorsun? Neden hala kabullenemiyorsun? Neden bizi yok sayıyorsun ? Senin bizi bulman lazım artık ara bizi.

Çalan telefonun sesiyle Kerem'in konuşması bölündü ve bir anda ortadan kayboldu. Arayan Talat abiydi. Yasemin'in nerede olduğunu soruyordu çünkü 15 dakika geç kalmıştı işe. Yasemin kafasında işten çıkmayı planladığı için tamamen unutmuştu. "Benim de seninle konuşmam gerekiyordu abi 2 dakikaya oradayım" dedi ve bisikletine atlayıp dükkana gitti.

                                                                   - - -

-Tabii ki sorun olmaz Yasemincim sen benim kızımsın derslerin sınavın daha önemli istediğin zaman da atlayıp gel istediğini al oku. 

-Teşekkür ederim abi sen de benim hakikaten abimsin.

-Bak bu aralar iyi görmüyordum seni ciddi bir şeyler olmasından korkup Ateşle bile konuştum meğer sınav telaşıymış. Önemseme kızım böyle şeyleri akıllı çocuksun sen kurtarırsın kendini. 

-Hadi ya Ateşle mi konuştun ilahi. Neyse abi ben malum dershaneye ..

Talat abi Alaycı bir şekilde" allah zihin açıklığı versin" diyip göz kırptı. Yasemin'in eline haftalığını sıkıştırdı. Kafasını sevip "bana bak bu sene de ergen ergen saçmalayıp sınava girmemezlik yapma vallahi babanenle bir olur ekşirim başına" dedi. Arkasından el sallarken Yasemin'den düşen kağıt parçasını görmedi.

                                                     - - -

-Yasemin bizim mekana gelsene.

-Neden?

Kayıtları izledim.

-Yani ?

-Senin de görmen lazım.

-Nolmuş sanki ?

-Yasemin, kamyonun altında kalıyormuşsun ve son anda kırmızı çizmeli bir adam kurtarmış seni.

-..

-Yasemin şaka yapmıyorum gel buraya hemen polise falan gidiyoruz.

Yasemin ne yapamacağını bilemedi ve  bilinmezliğin yerini korku aldı. Ateş Yasemin'in yerini öğrendi ve onu alıp babasının yanına götürdü. Yasemin'in titrediğini görünce doktora götürdüler. Hafif bir sakinleştiriciyle uykuya dalan Yasemin gözlerini yarım açtığında bilinci yerine gelmişti, fakat göz kapakları o kadar ağırdı ki gözlerini tekrar kapattı ve konuşmak için doğru anı beklerken konuşulanlara kulak kabarttı.

-Demek annesi öyleydi. Peki baba bunu Yasemin'in bilmeye hakkı yok mu?

-Ateş bunu yıllarca sakladık herkesten felaket olurdu duyulsa İstanbul'un en büyük mekanın sahibinin durumu diye üzerinde hastanelerde yapılacak testler de cabası olurdu. Ölümüne yakın bir de bununla işkence çekmemeli bir insan diye düşündü Bülent ben de saygı gösterdim. En sonunda bu durum ikisinin de ölümüne sebep oldu ya bu çocuk da kimsesiz kaldı zaten onun vicdan azabı hiç geçmedi. Yasemin de belli ki annesinin genlerini almış bu durumu benim gözetimimde atlatacağız senin fazla bulaşmanı istemiyorum. Bülentle Melike'yi kaybettim sizi de kaybetmeyi göze alamam. Anladın mı?  O yüzden bu seninle benim aramda kalacak, sonsuza dek.

-Melike teyzeyi annemden çok seviyordun değil mi ?

-Evet. Ama hayat değişiyor biz de aynı kalmıyoruz, belki de bizden sonrakiler bizim yarım bıraktıklarımızı yaşıyorlardır. 

Yasemin, Murat'ın son söylediklerine anlam veremese de annesinin süper güçlere sahip olduğunu ve bunların kendisinde de olduğunu öğrenmişti.  Bu bilgi korkularını da belirsizliklerini büyük bir heyecana devşirmişti. Artık onu bambaşka bir hayat bekliyordu.