You don't know me

Hoofdstuk 2

P.o.v Quinn

De schoolbel gaat.

Het is het achtste uur op vrijdag en ik ben eindelijk uit. Ik ga in de aula zitten. Ik wacht altijd tot de meeste de school uit zijn zodat ik op mijn gemak naar mijn Aston Martin kan lopen. Ik parkeer hem altijd een paar straten verderop zodat niet de hele school door heeft dat ik een Aston Martin bezit, want dat zou opvallen.

Ik heb verschillende auto's in mijn garage staan. Vier op precies te zijn. Een Aston Martin Vantage, Porsche Panamera, Nissan GTR en een Range Rover Sport.

Ik wordt uit mijn gedachten gehaald als ik zie dat er iemand tegenover me komt zitten. 'Hey.' 'Hey' zeg ik terug. 'Wat is je naam' vraagt Zac. 'Quinn.' Ik zie hem denken en een wenkbrauw optrekken. 'Quinn?' 'Ja?' zeg ik vragend terug. 'Ken ik jou ergens van, want ik weet bijna zeker dat ik je een keer eerder heb gezien?' Ik weet wel zeker dat ik hem nog nooit eerder heb gezien. Raar. 'Nee, volgens mij niet.' Hij kijkt me nieuwsgierig aan maar zegt niks.

Zou hij mij herkennen? Nee dat kan niet denk ik in mezelf. Dan zie ik een hand voor mijn gezicht heen en weer gaan. 'Quinn?' 'Quinn?' Ik kijk Zac aan. 'Moet ik je een lift naar huis geven?' 'Nee is niet nodig. Ik wacht op iemand' lieg ik.

'Tot morgen dan maar' zegt hij en loopt weg. 'Tot morgen' zeg ik snel. Ik zie hem richting een Porsche Panamera lopen. No way dat dat zijn auto is. En ja hoor. Hij stap in de Porsche en rijd weg.

Na nog tien minuten te hebben gewacht loop in naar de afgelegen straat waar ik mijn Aston Martin heb geparkeerd. Ik kijk even goed op me heen en stap dan in. Het is voor mij geen optie om met de fiets te gaan, omdat ik al een uur moet rijden naar huis met de auto. Niet dat het me uit maakt. Dat is voor mijn eigen veiligheid, zodat niemand ziet waar ik op school zit en veilig ben op beide plekken en niet te veel aandacht trek. Ik woon namelijk ook in een mooi huis. Het ligt afgelegen en rond om staan hoge bomen en bossen, maar het huis is heel modern en groot.

Ik woon nu nog bij mijn vader. Over een paar jaar wil ik op mezelf wonen. In de buurt van mijn vader maar wel in een eigen huis.

Een uur later kom in aan bij het huis en zet mijn auto in de garage. Ik kijk er nog even naar en loop dan naar binnen. 'Ik ben thuis!' roep ik door het huis. 'Hallo Brooke. Hoe was je dag vandaag?' Mijn vader vraagt het altijd aan me als ik thuis kom. 'Goed. De dag duurde wat lang, maar ik heb het overleeft' zeg ik met een lach. Mijn vader lacht ook.

'Ik ga naar boven pap.' 'Is goed. Zie ik je over een uurtje beneden voor het eten?' 'Tuurlijk!' roep ik terwijl ik de trap naar boven oploop.

Ik loop mijn kamer binnen, gooi mijn tas naast mijn bureau en plof op mijn bed.
Ik pak mijn laptop en kijk een random video op YouTube.