Bahar.. Yusuf'un eski sevgilisi..
Yusuf onun için kendine çok zarar verdi.
Biz arkadaş grubu olarak el birliğiyle Yusuf'u toparlamak için ne hallere girdik.
Yusuf benim için çok önemli. Onun üzülmesini asla istemem.
Çocukluğumuzdan beri ne olursa olsun birbirimize asla küsmedik.
Bahar için çok ağladı, sabahlara kadar.. Ama şimdi bunların hepsini unutmuş gibi karşımda Bahar'la konuşurken gözleri parıldayan bir hali vardı. O esnada gözlerim doldu. İstemsizce. Sonrasında gözümü kırptığımda gözyaşlarımın yanaklarıma süzülmesine izin verdim.
Daha sonra Yusuf kafasını kaldırıp etrafa bakınırken beni gördü. Hızlıca yanına gidip elindeki poşetimi aldım. Ve çıkışa doğru yürüdüm. Yusuf arkamdan koşuyordu. Bi anda kolumdan tutup yanıma geldi.
"Hayat noldu neden ağlıyorsun neyin var prensesim?"
"Bir şeyim yok Yusuf. Ben eve gidiyorum. Bi taksiye biner giderim. Sen Bahar'ın yanına git."
"Ne? Ne Bahar'ı? Sen daha önemlisin. Bahar kimmiş sen varken?"
"Ya Yusuf uzatma. Ben eve gidiyorum bırak kolumu."
"Ya Hayat!" Diye arkamdan bağırdı. Ama aldırış etmedim.
Sürekli arıyordu. Telefonu sessize alıp taksinin geldiği yöne doğru baktım. Gelen taksiye binip eve gittim. Eve gelip elimdeki poşetleri bi kenara fırlattım. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra üstümü değiştirip yatağa girdim. Kulaklığımı takıp şarkı dinledim. Ve sonrası derin bir uyku...
Yusuf'tan
Ne mesajlarıma cevap veriyordu ne de aranalarıma. Bende dayanamayıp Hayat'ın evine doğru yol aldım.
Evlerimizin anahtarı birbirimizde olduğu için eve çok rahat girdim. Odasının kapısından baktığımda kulağında kulaklıkla uyuya kalmıştı. Yavaşça kapıyı açıp içeri girdim. Çalışma masasının sandalyesini alıp yatağının yanına doğru koydum. Kulağındaki kulaklığı çıkartıp masaya koydum. Sonra sandalyeye oturup yüzünü inceledim. Çok güzeldi. Bambaşkaydı.
Sanırım ben.. Çocukluk arkadaşıma aşık oluyordum.
Aşk cidden bu muydu?
Onu çok merak ediyordum, yanındayken mutluydum,varlığı huzurumdu.
Peki aşk buysa
Önceden Bahar'a karşı hissettiklerim?
O aşk değil miydi?
Salona gitmek için yavaşça kalktığımda kolumda Hayat'ın kolunu hissedince arkamı döndüm.
"Napıyorsun burda?"
"Seni merak ettim yetmez mi?"
"Yeter :)"
"Hayat neden ağladın anlatacak mısın?"
Az önce gülümseyen yüzü düşmüştü.
"Salona git gelicem ben"
"Tamam bekliyorum"
Hayat'tan
Yusuf'un geldiğini biliyordum. Yani geldiğinde kapının açılmasını duymuştum.
Anahtar sadece Yusuf'ta olduğundan içim rahattı.
Ayağıma puflarımı giyip salona Yusuf'un yanına gittim. Oturduğu koltuğun karşısındaki koltuğa oturdum. Başımı öne eğip tırnaklarımla oynarken sordum
"Bahar'ı hala seviyor musun?"
Bi anda gözleri açıldı bana bakmaya başladı.
"Hayır sevmiyorum. Onun yaşattıklarını unutmadım sadece. Onun yüzünden kendime çok zarar verdim. Hatta sadece kendimr değil size de zarar verdim"
O sırada Yusuf'un telefonu çaldı. Arayan Şeydaydı
"Efendim Şeyda"
"Yusuf Hayat yanında mı ulaşamıyorum kafayı yiyeceğim."
"Evet yanımda. Oturuyoruz öyle."
"Ohh çok şükür . E kafede buluşmayacak mıydık?"
"Ya Şeyda kusura bakmayın planlar değişti.
Kafeye gelmeden önce alışveriş merkezine uğradık. Hayat kahve içti. Midesine dokundu sanırım ben yanındayım ama merak etmeyin. Siz eğlenmenize bakın."
"Geleyim mi?"
"Yok yok iyiyim ben Şeydoşum gelmene gerek yok Yusuf şimdi annesine gidecek zaten Nasibe abla çağırdı. Bende uyurum biraz." dedim
"Aynen çıkıcam şimdi ben hadi sonra görüşürüz şeyda"
"Tamamdır görüşürüz."
Kapattıktan sonra Yusuf bana döndü.
"Dediğim gibi ben onu sevmiyorum Hayat."
"Ama gözlerin öyle demiyordu Yusuf"
"Bak buraya gelirken farkettim Hayat.
Bahar'ı gördüğümde eskisi gibi bir şey hissetmiyorum, dışardan bi insan o benim için. Sadece naber nasılsın diye sormuştu. Çok kaçamak cevaplar verdim. Gerçekten."
" S-sen çok üzüldün onun için. Bir daha üzülmeni istemiyorum"
diyip yanına koşup sarıldım. O da bana sarıldı.
Onun yanında huzurluydum.
"Bende senin üzülmeni istemiyorum. İyi ki varsın prenses"
"İyi ki varsın yağmur adam :)"
536 kelimee xşekfpekdlek
Selamlar. yazamıyorum böylr şeyleri ya :(
Hala kimse okumuyor kitabı okuyan varsa belirtebilir mi?
