Sevgili Draco Malfoy'a,
Artık yemek yediğimde istifra etmiyorum. O kadar çok çalışıyorum ki derslerim eskisinden bile yüksek. Birkaç kilo aldım ve daha canlı göründüğümü aynaya baktığımda anlayabiliyorum. Bu güzel. Bu bana iyi hissettiriyor.
Kim hiç tanımadığım bir kadının bana söylediği iki cümlenin bozulmuş düzenimi ve aptal düşüncelerimi düzelteceğine inanırdı ki? Ben inanamazdım. Ancak hayat karşımıza çok garip şeyler çıkartabiliyor. Asla göreceğimizi düşünmediğimiz şeyler.
Bu sabah İspanyolca dersinin hocası gelmemişti. Derse rehber öğretmen giriyordu ve İspanyolca alt yazısı ile bir film açmıştı. Film o kadar sıkıcıydı ki uyuyakalmışım. Gözlerimi tekrar araladığımda midem bulanıyordu. Beni korkutan lanet olası bulantı yüzünden endişelendim. Bu sebeple belki açlıktandır diye düşünerek kantine inmeye karar vermiştim. Sonra dolapların orada sizi gördüm.
Seni ve kız arkadaşını.
Şaşırtıcı bir şekilde kavga ediyordunuz. Bunu alnından saçlarının arasına kadar hafifçe belirginleşmiş damardan anladım ilk önce. Sonra kimse duymasın diye bağırmamaya çalıştığınızı fark ettim. Dinlemenin doğru olmadığını düşündüm. Bu yüzden hemen oradan ayrıldım. Ama ilk defa bir gerçeği fark ettim. Belki de düşündüğüm kadar mutlu değildin.
Umutlanmamalıyım, hüznün umudum olmamalı. Bencilliğime rağmen üzülmeni istemiyorum Draco. İşler nasıl gelişirse gelişsin bu her zaman tek dileğim olacak. Asla kırılıp üzülmemen.
Sevgilerimle,
Hermione.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
the dark you hate: dramione
De TodoUmut gerçekten zehirli bir ilaç. Ve bütün her şeye rağmen senden bir şey beklemiyorum çünkü beklentiler üzer, bunu da bana sen öğrettin.
