ACI AŞK

1.Bölüm " Soğuk"

Herkese Merhaba yeni bir hikayeyle tekrar karşınızdayım bir gece ansızın aklıma gelen bu kurguyu yazıya  dökmeye karar verdim ve  seveceğiniz bir hikaye olur umarım okurlarım :)
Ara satır yorumlarınızı ve Yıldıza basmayı unutmayın lütfen seviyorum sizi iyi okumalar dilerim ♥

1.Bölüm " Soğuk "

" Dünya dediğimiz sadece duygusuz insan kalabalığı."

Bölüm şarkısı ;
Gökşin derin - Ay ışığında

🍁

" Anne " duyuyormusun beni ? Senin istediğin gibi bir evlat olamadığım için çok üzgünüm affet beni . Gözümden akan yaşı elimin tersiyle silip Annemin mezarının üstündeki toprağı okşadım " Anne artık o kadar çok yoruldum ki...dayanamıyorum." yanıma bıraktığım kırmızı gülleri elime aldım " Bunlar senin için Annem,  en sevdiğin renk kırmızıydı dimi bak sana kırmızı gül getirdim sevdiğin çiçek ile birlikte." gülleri annemin kabrinin üzerine bıraktım gözümden akan yaşlar ile birlikte Annemin mezar taşını öptüm ve yavaşca okşadım " Nur içinde Yat Annem... " Annemin mezarını tekrar okşayıp ayağa kalktım " Tekrar geleceğim Anne en kısa zaman da." Başımı gökyüzüne kaldırıp kararan havaya baktım birazdan yağmur yağacaktı hızlı adımlarla motosikletimin oraya doğru koşmaya başladım başımdaki siyah şalı kafamda  çıkarıp elime aldım motosikletimin yanına geldikten sonra hızlıca bindim ve gaza bastım. Saçlarım özgürce dalgalanıyordu keşke ruhumda özgürce saçlarım gibi dalgalanabilse...

Annem ben 16 yaşındayken ölmüştü ondan öncede babam ben  8 yaşındayken vefat etmişti kanserden dolayı. Annemi ve babamı o kadar kısa sürede ve daha çocukluk yıllarımın baharında kaybettim ki acısı hala kalbimde tazeydi  onları o kadar çok özlüyorum ki geceleri kafamı yastığa koyduğum zaman yüz simaları hep gözümün önünde belirir yada hayal ettiğim içindir. Annem babam öldükten 1 yıl sonra başka bir adamla evlendi o adamla iken güzel annem çok mutluydu ama ben mutlu değildim çünkü evde o adamla kaldığım zaman hep şiddet uygulardı bana canı sıkılınca yada dediği bir şeyi yapmadığım zaman beni döverdi anneme söylememek için tehdit ederdi beni yada gözümü korkuturdu küçükken ona karşı gelemiyordum daha 9 yaşındaydım küçük bir kız çocuğu napabilir ki yetişkin bir adama.Ama şimdi 20 yaşındaydım olgun bir kız ve kendi kararlarını verebilen üvey babasından dolayı insanlara karşı duygusuz soğuk umursamaz olan Doğa Işık'tım ben artık büyüdüğüm için üvey babam daha bana el kaldırmazdı kendisi de yaşlandığı  için sadece azarlar bağırır dururdu ama onu takan Bir Doğa yoktu artık...Kendi ayakları üstünde duran Dünyanın acımasızlığını ve adaletini gören Doğa vardı.

Hayatımda sadece gitarım ve müziğe olan aşkım vardı hiç bir zaman vazgeçmeyeceğim iki şeydi bunlar benim için , Her gece barlara gidip orada konser veriyordum ve böylelikle para kazanıyordum okuyordum üniversite 2.sınıf öğrencisiyim konservutuar bölümünde.Bu zamana kadar o barlara gitsem bile bana dokunan hiç bir erkek olmamıştı yada cesaret edememişlerdir çünkü Annem öldükten sonra bir yakın arkadaşımın tavsiyeyi ile dövüş kurslarına gitmeye başladım 20 yaşıma kadar eğitim aldım şuan profesyonel dövüşcüydüm ya evden kaçarak giderdim kursa  yada üvey babama yalan söyleyerek .

Duygusuz ve soğuk bir insandım çoğu insan benim bu huyumu sevmezdi üvey babam bile beni yanına çağırırken bile "Duygusuz buraya gel " diye çağırırdı. Bu  yüzden Esila'dan hariç hiç arkadaşım yoktu zaten insanlarla konuşmayı çok seven bir tip değildim. Esila ile lise birde tanışmıştık Annemin ölümünde hep yanımda durmuştu onun sayesinde iyi bir dövüşçü olmuştum şans eseri aynı üniversiteye çıkmıştık oda Tıp bölümündeydi 2.sınıf öğrenciydi hayatımda değer verdiğim tek insandı o .