AMİP/yarı texting

#2#

Medya: Furkan.

nE

Duyduğum şeyle yerde vida gibi çakıldım. Evet vida gibi çakıldım. Şimdi Efe benim numaramı mı istiyordu? Hani şu bütün kızların peşinde koştuğu Efe? Efe Güngör? Benim? Numaramı? Kim benim gibi bir aptalın numarasını ister Ya? Yani şey... kim benim gibi mükemmel birinin numarasını istemez demek istedim. Ehehehe...

Arkama tekrar baktığımda masadaki herkesin bana odaklanmış olduğunu gördüm. Furkanın ve Çınar'ın bakışlarını hesaba katmıyorum bile!

Tekrar önüme döndüm. Ama ben böyle zamanlarda aşırı heyecanlanıyorum. Umut ve Tarık dışında konuşmuşluğum yok hiç bir erkekle. Bunun üstüne bizimkilerin bakışları da eklenince... İyice heyecanlanıyorum. Bana yakın duran bütün erkekleri dövüyorlar. Ellerim terliyor. Karnım kasılıyor ve böyle durumlarda çok konuşuyorum.

"Sen? Şimdi sen benim numaramı mı istiyosun? Yani numaramı vermesine veririm ama neden istiyorsun? Hem bütün kızlar senin peşinde koşarken? Yani konuşmak için sence biraz erken degil mi? Yani seni daha tam tanımıyorum bile. Yani bunun öncesinde buluşmamız falan gerekmez mi? Yani sen- ay yine çok konuştum özür dilerim!"

Aynen böyle.

Hafifçe başını eğdi ve güldü. Daha sonra kafasını kaldırdı ve bütün şampuan kokusu burnuma doldu. Ah...hep bunu hayal etmiştim. Neyse konumuz bu değil, kendine gel Asya Zafer.

"Komiksin... Şimdiden seni kendime yakın hissediyorum..."

Derken yavaşça kolumu sıvazladı. Ve bu patlamak üzere olan bir bombanın pimini çekti. Telefonum ardı ardına titremeye başladığında bizim dalkavuklardan başkasının olmadığını biliyordum.

Çınarr: Eğleniyorsun sanırım güzelim?

Furkan💕: şimdi o herifin sana dokunan elini kesersem olay biticek biliyorsun değil mi? :)

Aç ayı: üç deyince dalıyoruz??

Minnoşum: kendimi kontrol etmekte zorlanıyorum Asya...

Tekrar arkama baktığımda hepsinin elinde telefon vardı.

"Sanırım...biraz meşgulsün... telefonunu istemiştim? Vermezsen sorun değil."

Efe'nin sesiyle kendime geldiğimde güldüm. Güldüm yani bilmiyorum anırmış da olabilirim benden beklenir. Gülüşlerimin arasından konuştum.

"Ya sacmalama! Tamam veriyorum. Yaz 05**..."

Numaramı söyleyip telefonuna kaydetmesini bekledim. Teşekkür etti ve tam gidecekken parlak ve pırıltılı zekam sayesinde onun da numarasını istemeyi akıl ederek onu durdurdum. İşte zeki kızın hali başka.

"Ama bana numaranı vermedin? Yani... Ben verdim ama...Bende seninkini alabilir miyim?"

"Ah, tabikide nasıl unuttum! Söylüyorum, 05**..."

O da numarasını söyledi ve bende kaydettim: 'Efeeee'. Daha sonra vedalaşıp bizimkilerin yanına gittiğimde hepsi benden cevap bekler gibi bakıyordu.

"Numaramı istedi bende verdim." Dedim omuz silkerek.

"NE?!"

Hepsinin aynı anda bağırmasıyla kulak zarlarım horon tepti. Ata buğra ilk söze girenlerdendi.

"Sen o piçe numaranı mı verdin Asya?!"

"Laflarına dikkat et lütfen! Herkesi böyle yargılıyorsunuz, belki de düşündüğünüz gibi bir insan değil. Bunu bilemezsiniz."