[KageHina] Kral Yenildi...

9. Bölüm

9. Bölüm

Hinata'yı o şekilde gördüğüm zamandan 5 saat sonra bile onu aklımdan çıkaramıyordum.

O ağlıyordu... Yani incinmiş ve beni hala seviyor.
Ama bir yandan da arkadaşlık teklifinde bulunuyor? Bu da ne?
Ah, sanırım ona eskisi gibi davranmamı istiyor.

Ben bunları dersi dinlemeyerek düşünürken en sonunda okulun bitiş zili çalmıştı.
Eşyalarımı hemen topladım ve okul kapısına doğru koştum. Nedense Hinata ile zaman geçireceğim için heyecanlıydım. Halbuki önceden de çok yapardık ama bu seferki farklı hissettiriyordu.

Ben bekledikten yaklaşık 4 dk sonra Hinata yanıma koca bir gülümseme ile gelmişti.

"Çok beklettim mi?"

"Hayır, hatta beklediğimden hızlıydın."

İkimizde birbirimize gülümsedik ve yürümeye başladık.
Yürümeye başladıktan uzun bir süre geçtikten sonra bile hiç konuşmamıştık. Onu çağırmamın nedeni özür dilemekti ama konuya nasıl girmem gerektiği hakkında bir fikrim yoktu.

Uzun sessizlik zaman geçtikçe tuhaflaşıyordu.
Konuşmak için tereddütle dudaklarımı araladım.

"Hi-hinata!"

En sonunda ağzımı açmayı başardım!

"Ne oldu Kageyama?"

"Özür dilerim, çok özür dilerim!"

"Eh? Ama ne için?"

"Her şey için."

Uzun bir süre sadece birbirimize baktık. Hinata şaşırmış görünüyordu.
Sanki bunu beklemiyor gibiydi.
En sonunda tepki verdi ve gülümsedi.

"Özür dilemene gerek yok~ Affettim bile!"

"Te-teşekkürler..."

Hinata bu sefer büyük adımlarla önden koca bir gülümseme ile ilerliyordu.
Mutluluğunu gizlemeye çekinmiyordu ve bu onu aşırı sevimli yapıyordu!
Sadece bir özür ile bu kadar mutlu olabileceğini düşünmemiştim.

Evinin önüne geldiğimizde içimden lanet ettim. Çok az konuşmuştuk ve zaman çok hızlı geçmişti.

"O zaman... Bay bay Kageyama. Evim burası, yani buraya kadar. Eşlik ettiğin için teşekkürler."

"Ah, anladım."

Veda etmek için o güzel gülümsemesiyle elini sallayacakken bedenim yine iradem dışı hareket etti.

"KA-KAGEYAMA?!"

Ona sarıldım ve bırakmak da istemiyordum. Nedense bir el sallama veda için yetersiz gelmişti.

İlk başta sarılmama donup kalmıştı ve kalp atışlarını hissedebiliyordum bile. Ama bir süre sonra sakinleşti ve sadece öylece durdu.

Bir süre sadece ona sarıldım. Bu iyi hissettirmişti.

Daha fazla uzatmamam gerektiğini biliyordum bu yüzden isteksizce bıraktım.

Yüzü kıpkırmızı olmuştu.

"Şey, üzgünüm. Bir anda ne oldu bilmiyorum."

"So-sorun değil..."

Yavaş adımlarla arkasını döndü ve hiçbir şey söylemeden elini kapıya uzattı.
Bir anda durdu ve arkasını dönüp gülümseyerek bana baktı.

"Yarın görüşürüz, Kageyama."

Bunu söyledikten hemen sonra evine girdi ve kapıyı kapattı. Bense öylece kapının önünde ayakta kalmıştım.

Bir iç çektim ve kendi kendime fısıldadım.

"Ne halt ediyorsun Bagayama... Neden kalbin bu kadar hızlı?"

AMAN TANRIM BANA NELER OLUYOR BÖYLE BİR GÜNDE İKİ BÖLÜM.

Bir oy verirsiniz artık ehuehuehu.