That Jerk Is A Ghost [Wattys2019]

Chapter 6

Mukha akong tangang nakaupo dito sa labas ng pinto ng kusina namin. Why? Just because ayokong makita ang mga walang kwentang yun! Argh!
Halos lahat ng tao ay nasa front door kaya minabuti ko na lamang na dito dumaan, muntik pa akong masabit sa bakod dahil dun ako umkyat!

'Letche talagang babae yun!
Suntok sa buwan na lang ang pagbabago ng amo natin.'

'Oo nga,pinapahirapan pa niya sila ma'am! Ang tigas ng ulo!'

'Ewan ko ba, mag titino siguro yan kapag napahamak siya. Kala mo ay bata kung mag-isip!'

Halos mag pantid ang tenga ko ng marinig ko kung anong pinag chichismisan ng dalawang katulong ! Humanda kayo sakin.

Tumayo ako at nag pagpag ng sa bandang pwetan ko at walang buhay na pumasok sa pinto.
Bumungad sakin ang dalawang taong nakanganga na tila ba gulat na gulat. Wala eh ang malas niyo.

Sumulyap ako sa gumagana naming stove dahil nag luluto pala sila ng sabaw. Oh hell babies, you may now rotten in hell!

'Go to hell' saad ko at mabilis pa sa alas kwatrong pinag dadakmal ang mga ulo nila at pinaikot palipit sakin. Mula sa pagkakahawak ko sa ulo ay ibinaba ko ang aking kamay sa kanilang mga bibig upang hindi sila makasigaw. Buti na lang at medyo malayo ang kusina sa sala.

'Alam niyo bang kapag ang demonyo nagalit, kailangan niyo ng magtago?' Tanong ko. Mukha naman silang mga tuta na lumuhang tumango.

Sinipa ko ang tuhod ng isa kaya naman napaupo ito. Sunod ko namang tinuhudan ang tyan ng isa kaya halos mamilipit ito sa sakit.

Pinatay ko ang kalan at gamit ang dalawang basahan na nakatabi dito ay hinawakan ko ang mainit at bagong kulong sabaw at marahas na tinapon iyon sa kanila

'AHHHHH!!! MA'AM TAMA NA AHHHHHH!!!

'AAAAAHHHHH!!!'

sabay nilang sigaw, umupo ako at pinantayan ko silang umuusok na ngayon.

'Ops sorry, nasagi ng bata eh'

Unti-unting nalapnos ang kanilang balat at namumula na halos buong katawan nila

'Rotten in hell'

Wika ko kapa bago lumabas muli sa kusina. You guys deserve more than that.

Umalis na ako sa pagkakatayo sa labas ng marinig kong nasitilian ang tao sa loob. Oh~
Umkyat akong muli sa bakod at ng makalagpas ay binaybay ko ang daan papuntang kotse ko.

Hindi pa man ako tuluyang nakaka layo ay

'Bakit mo ginawa yun?' Tanong sakin ng kasusulpot lamang na multo. Gusto kong umiyak, gusto kong matuwa dahil sa wakas nakita ko na siya. Gusto ko ng yakap at sabihing ayos lang ang lahat. Pero pinigil ko ang sarili ko. Hindi ko deserve ang mahalin. Kamatayan ang dapat sakin.

'To serves them right. Nothing more' malamig kong wika at nagtuloy tuloy sa paglakad

'Pano kapag napatay mo sila?! Hindi kaba natatakot makulong?!' Napa atras ako sa lakas ng boses nito. Did he just....shout at me? Is he mad?'

'Ano bang pake mo?! Pwede ba wag mo kong masigaw-masigaw-sigawan!'
Sabat ko din.

'What the hell is wrong with you?! Don't you think right?! Or you have a brain?!' Sigaw pa din niya. Naiiyak na ako! Bakit niya ba ako sinisigawan! Wala na ba talaga akong kakampi ha?!

'They are true! You keep acting like a victim cause obviously you are not! You keep on acting like a stupid bratt! Look at you! May utak ka na alice!'  Kasabay ng pagbuhos ng ulan ay ang pagtulo ng aking masaganang luha. Alice..alice...alice...bakit ang ganda pakinggan ng pangalan ko kapag siya ang bumibigkas? All of a sudden i felt butterfly on my stomach and a fast heartbeat like there's a racing inside. Tumingin ako sa kanya at ngumiti.

'Alam mo kung bakit? Kasi ayokong mapalapit sila sakin' i can't help but to burst a loud cry, kung may ibang nakakakita sakin, iisipin nilang baliw ako.

'Why? Cause 4 years ago i was a heart failure survivor. And now? I have only 4 years of living. And now 2 years left but here i am, doing nothing.
Mula sa mga mata nito, kumurba ang emosyong ayaw na ayaw kong makita ang kaawaan ako ng mga taong mahal ko' napayuko ako at hinintay ang susunod na mangyayari dahil unti-unting nawawala ang aking malay tao pero pilit ko tong nilalabanan

'Bukas. Tutulungan kita, i'll make sure na bago ako umalis, ay makakabalik ka sa katawan mo.'

Yan ang huling sinabi ko bago ako tuluyang kainin ng kadiliman.

if i die. I want you to come in my grave and leave a letter for me. Babaunin ko yun hanggang sa makabalik ako dito sa lupa.'

-

Inis kong tinakpan ang mukha ko dahil natatamaan iyon ng sinag na nag mumula sa araw! Bakit ba kasi naiwan ko pa itong nakabukas!

'Hmmmm, aish' reklamo ko. Nakapikit akong umupo sa kama ko at kinapa ang robang palagi kong nilalagay sa paanan ko. Nang makapa ko ito ay sinuot ko. Unti-unti akong dumilat hanggang sa tuluyan ko ng makita kung nasan na ba ako. Inilibot ko ang paningin ko at napangiti nang makumpirmang andito pala ako 

Nanumbalik naman ang ala-ala ko kagabi at agad akong napatakip ng bibig! Oh my ghad! Sinabi ko ba talaga sa kanya yun?! Kinalma ko ang sarili ko. Papalipasin ko nalang makakalimutan din niya yun kapag nakabalik na siya sa katawan niya.

Mag tatanong pa sana ako sa sarili ko kung pano ako napunta sa kwarto ko pero tumigil ang mata ko sa isang pares ng tsinelas na nakalagay sa pintuan ko. Kuya. 

Mabilis akong nag tungo sa banyo at inumpisahan ang routine na palagi kong ginagawa. Kailangan kong makapunta sa hq ng maaga para maaga ko ding matapos ang gagawin kong ito.

Nang matapos ay nag suot ako ng itim na croptop jacket at pinartneran ko ng high waist na patalon at isinuot ang leather boots kong may takong. A woman with a black outfit huh ak nice'  pag bubuhat ko sa sarili kong bangko. Kinuha ko ang itim na purse at cellphone at walang buhay na tumalon sa bintana. Ayokong makita ang mga walang kwentang yon.

Nang makababa ako ay sa bakod na din ako dumaan. Suot ang high-tec contact lens ko ay tila gumamit ako ng x-ray tools dahil kita ko ang kabuuan ng loob ng bahay. Lahat ng tao ay nasa sala at halatang abala sa usapan. Hindi ko na pinansin pa at nag tuloy-tuloy lamang ako sa patungo sa kotse kong nakaparada pa din sa labas.

Nahampas ko ang kamay ko sa manibela ng mapagtantong nakalimutan ko ang susi ko!
Napabuntong hininga ako. Akala ko ba naman hindi ko na yun magagamit pa.

Mula  saking ulo ay kinuha ko ang hair clip kong kulay itim at ipinasok iyon sa susihan. Malalaki naman ang ngiti ko ng sa wakas ay mag start ang engine nito. Ready!

Masaya kong pinaadar ito at tinahak na ang daan papuntang hq