The Billionaire's Awakening

PROLOGUE

PROLOGUE

Mia stood soaked, covered in rain and bruises from her aunt Selena's cruel actions. She pleaded for help, but the rain offered no relief.

Mia's older brother, William, remained unconscious in the hospital for over a year due to a tragic incident involving their parents. Mia desperately tried to convince her aunt Selena to support William's recovery, unaware that Selena wished for William's death to inherit their parents' wealth.

“Tu…tulong...” As her vision blurred from tears and rain, a sense of hopelessness overwhelmed her.

Sa oras na iyon, ang iniisip ni Mia ay masayang alaala ng kanyang pamilya. Simula nang mawala ang Mom at Dad niya ang aunt Selena nito ang naging tagapag-alaga nito, ngunit hindi siya inaruga ng maayos. Naging katulong lang siya nit sa yaman na iniwan ng mga magulang niya para sa kanya ngunit wala siyang pakialam dahil ang kuya William lang nito ang mahalaga sa kanya.

Halos araw-araw nasa ospital siya para kay William, na kailangang maoperahan. Sinubukan din niyang sampahan ng kaso si Selena, ngunit walang nangyari nabaliktad lang nito ang kaso.

"P-papa.. Ma.. K-kuya.." Her whole body shook as she struggled to get up. Tears flowed as her breathing tightened.

"Ma.." Tears continued to flow incessantly.

For a moment, she closed her weak eyes, feeling only the rainwater as silence enveloped her being.

_____

"She's totally fine, Mr. Hellterson."

Hindi niya magalaw ang buong katawan niya bukod sa kanyang daliri. Biglang bumukas ang kanyang mata ng may nakikita siya pulang ilaw, ngunit ito'y agad ding nawala.

"Thanks, doc, I owe you." boses ni papa? Sbi nito sa sarili, kahit hinang-hina, pinilit niyang buksan ang mata.

"P-papa.." ang unang salitang nabigkas niya. "Hey young lady." She teared up hearing her father's voice.

"P-papa.." though her vision blurred, she stared at the man standing beside her.

"Sshh, you're safe." She cried even more as he hugged her, resembling her father's warmth.

"P-papa please, isama muna ako, nahihirapan na ako papa." Sobbing, she pleaded as the man comforted her.

"Young Lady." Ayaw pa sana niyang kalasin ang yakap, pero nararamdaman niya na nakahawak sa pisngi niya ang lalaki.

"P-papa."

"Look at me carefully, okay." Paunti-unting na realize nito ang taong nasa harap niya ay hindi ang kanyang ama, nakita niya ang ibang mukha nito sa ama niya at boses lang ang kapareho.

"P-pasensya n-na po." Nahihiya niyang sabi, ngunit mas nangingibabaw ang pangungulila sa ama.

"It's okay for me." Ngumiti ito.

"Where's your papa?" Tanong ng lalaki na tila nagmamasid sa paligid.

"M-mag-isang taon na pong wala si papa." Nauutal at mahina niyang tugon.

"Oh! I'm sorry, I didn't know, I'm sorry." Niyakap siya muli ng lalaki kapagkuwan ay tinitigan siya nito.

"It amazes me, hija, how stunning you look even in this hospital gown. You are truly phenomenal." Pilit siyang ngumiti.

"Do you have a boyfriend?" Tumaas ang init ng kanyang magkabilang tenga.

"P-po? Boyfriend? Wala po." Nagsimula na siyang mangilabot.

"Perfect." Tuwang-tuwa ‘yong matanda habang siya ay magkahalo ang emosyon ang nararamdaman.

"Kung akala niyo po papat-"

"I didn't mean to be your boyfriend." Napahinga siya ng malalim.

"Pasensya po."

"If it's alright with you, could you tell me everything about yourself?" Nanunubig ang mata niya habang dahan-dahan niyang ginagalaw ang bibig niya.

Mga isang oras siyang pinakinggan ng matanda bago siya nito yakapin.

"Don't worry, I'll be your papa." Naluluha niyang tinignan ang matanda.

"S-salamat po."

"In one condition."

"P-po?"

"I'll be your papa, just marry my son." Tumaas ang kilay niya.

Wala siyang nasabi, panlalaki na lang ng mata sa gulat.

Tama ba narinig ko?

Anak niya?

Papakasalan ko?

Paano?

Bakit?