The Billionaire's Awakening

CHAPTER 7

CHAPTER 7

Maagang umalis ng bahay si Lucian kaya malaya akong nakakagalaw dito sa bahay kung nandito kasi siya parang may nakasunod na mata sa akin.

“Yelda, ah! Aalis pala ako mamaya maghahanap ako ng trabaho.” Bigla niya akong tinignan na parang nagtataka kung bakit ako maghahanap ng trabaho.

“Bakit ka maghahanap ng trabaho hija? Meron karin namang pera ‘di ba? Narinig ko no'ng nakaraang araw nasa account mo na ang pera mo.” Ngumiti ako sa kanya bago ko tinapos ang ‘pag pupunas ng plato.

“Ayoko ng pera na galing sa kanya o kay Dad. Ang totoo gusto kong maghanap ng trabaho para mabayaran ko sila sa lahat ng nagawa nila sa’akin.” Ngumiti siya sa’akin.

“Mabuti kang babae. Sana makita ‘yon ni Lucian.” Hindi niya ‘yon makikita dahil nabulag na siya ng akala at galit siya sa mga babae— sa’akin lang pala.

“Ah! Ihahanda ko mo na gagamitin ko sa paghahanap ng trabaho.” Ngumiti ako sa kanya bago ako lumakad paakyat sa kwarto ko.

LUCIAN’s POV:

Damn. No! She can’t be—wait? Why the heck should I even think about this woman? She doesn’t deserve my thoughts—but her eyes? They're the same. No! She can’t be, not in a million years.

“Limang oras ka nang ganyan. Nilason ka ba ng asawa mo?”

“Moron, did you even ask me about your mission?” He looked at me, and suddenly he coughed.

“My mission is to find that girl wearing a mask in the hospital?” I nodded. “...Are you crazy? Almost every girl in the hospital wears a mask, so who am I supposed to look for there?” I took a deep breath.

“She’s different because she’s so gorgeous, even though she wore a freaking mask. At that time, I could even see her eyes shining in—”

“And you can see those eyes on your wife.” They're different for heaven's sake. I need to find that girl; I have to fulfill what I said—but how? In what way?

“Mia is beautiful too, but I hate her for ruining my life.”

“I know. You give me a headache.”

“Ryker, having no head is more painful.”

MIA’s POV:

Tatlong oras na akong naghahanap ng trabaho at wala pa akong napapasokang matino.

Habang nakatayo ako sa may waiting area ng isang Coffee shop may biglang  sumigaw.

“TULONGGGG~” napaatras ako ng makitang tinutokan ng kutselyo nong lalaki ang babae sabay kuha niya do’n sa daladala ng babae.

“TULONG.... ‘YONG PERA KO!” Nataranta na ako pati mga tao sa paligid kaya kahit hindi ko alam ang gagawin napatakbo ako hindi dahil tumakas kundi hinabol ko ‘yong kumuha ng bag.

Takbo lang ako ng takbo at hindi alintana ang mga tao sa paligid.

“Tumigil ka..” sigaw ko pero syempre hindi niya narinig ‘yon dahil busy siya kakatakbo. Mas binilisan ko pa ang takbo ko na halos lumusot na ako sa makikitid na daan sa palengke umabot na nga kami sa tindahan ng mga isda.