Toprağın özüdür insan,
En zerre noktasından en saf duygsuna kadar o topraktır.
Yaratılmışlığın ilk umdesinin kalbinin attığı yerde yeşerttiği bir filizdir.
Toprağın ruha nakşolunduğu bir örtüdür insan,
Ruhuyla hem kendini anlamlandırır,
Örtüsüyle Rabbinin ol emrinin kainattaki en güzel tecellisi, ve yaratılmışların üstünde âleme cevher olur.
Toprağa uygundur insan,
Kalbi hem dünyaya küskün,
Hem de dünyaya bir o kadar arzulu,
Bundandır ki her özellik ve yaradılışıyla toprağa yakışır insan.
KÜBRA ACARER
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR YANGIN YERİDİR BENİM SESSİZLİĞİM
PoesíaBir yangın yeridir benim sessizliğim Her yanı alev alsa da Her toprağı çorak koksa da Bulurum ben köklerimin başladığı yeri Bir bulutun yağmuruna sevdası gibidir benim özleyişim Islanmayı beklsede kurak gözlerim Duymayı istesede kalbim hüznün titre...
