Aşk Yumruğu

9. BÖLÜM

Maya'nın Gözünden

Kubilay'ın acelesi neydi? Hayır, onunla sıkı bir maç yapmaktan korkuyordum.  Ama benimle maç yapacak kadar acelesi neydi? Bunu anlamak biraz zordu.

-"Acelen mi var?"

-"Hayır ama sözünü tutarsın diye düşünüyorum. Ha yoksa yanılıyor muyum?''

-"Ah, tabiki hayır ama-''

-"Ne yoksa korkuyor musun?" dalga geçiyordu bide!!

-"Ah, tabikide hayır.  Asla. Tamam o zaman hadi ne zaman maç?!"

-"Hmmm bu gece, burada,  saat 9 'da. "

-"Tamam." dedim ve salondan çıkacağım sırada duyduğum sesle sinirlerimin bozulması bir oldu.

-"Bu sefer hastaneye kendin gidersin prenses."

***

Eve geldiğimden beri sinirden ne yapacağımı bilmiyordum.  Hangi insan bu kadar Egoist olabilir ki? Uyuz. Ama benim adım Maya'ysa bu sefer hastaneye ben değil bizim Egoist manyak gidecekti.  Kız olabilirim ama bu benim kolay yem olcağım gerekmezdi. Bende bir boksördüm ve bende güçlüydüm. Ve bu maçı ben alacaktım.

***

Tamı tamına 5 dakika. Tam 5 dakikadan beri Kubilay'i  bekliyordum. Bide saati ayarlayan oydu.  Madem geç kalacaksın,  erken çık, ne bileyim saati geç ver! Uyuz değil mi işte! Uyuz Kubilay!!   Boks eldivenlerimi giyerken,  sesler geliyordu. Eldivenleri köşeye bıraktım ve kapıya doğru ilerledim. Biri dış kapıyı kapattı ve arkasına döndüğünde bilin bakalım kimmiş bu? Zor bir soru değil? Kim bu salak? Hadi bir ipucu.  Baş harfi "U" Kim? Uyuz Kubilay!  Doğru tahmin.   Dışarıda yağmur yağdığı için saçları ıslanmıştı ve karışık bir biçimde alnına dökülmüştü.

-"Gelmeseydin."

-"Konu seni yenmekse herşeyi erteler yine burda olurum prenses yorma sen kafanı." dedi ve göz kırparak soyunma odalarına doğru ilerlemeye başladı. Bende o üstünü değiştiriken çalıştığımız salona doğru ilerledim ve eldivemlerimi giymeye başladım.   Birkaç dakika sonra üzerimde bir gölge belirdi. Kafamı kaldırdığımda Kubilay ı görmem bir oldu.

-"Hazır mısın?"

-"Evet."

-"Peki" dedi ve ringe doğru dönerek "Önce bayanlar." dedi.

-"Çok naziksin saol canım ya "

-"Ne demek."  dedikten sonra ellerini göğüs hizasında tutarak beklemeye başladı. Bende ellerimi göğüs hizamda tutarak Kubilay dan hamle beklemeye başladım.  Kubilay Sol taraftan bana bir hamle indireceği zaman farkettim ve karnına doğru tekme salladığımda yüzünü biraz buruşturdu.

-"Başarılı. Ama bir kız için." beni küçümsemeye devam etmesi sinirlerimi bozuyordu. Ama herzaman böyle dediği için alıştım bile denilebilirdi. Bu sefer ikinci hamleyi ben yaptım ve yüzüne doğru bir yumruk indireceğim sırada elimi tuttu ve

-"Bu kadar kolay dövüşeceksen hiç dövüşmeyelim." kolay mı?  Ben her maça çıktığımda karşımdaki rakibim benden korkardı. Ama Kubilay o çok... Uyuz.

-"Noldu beğenmedin mi?"

-"Beğenmedim." dedi ve karnıma doğru yumruk indirdi. Sert bir yumruk. Ne yediysem hepsini çıkaracaktım. Yığılıp kalmıştım köşeye. Rakibimden hiç bu kadar ağır bir darbe yememiştim.  Bu ilk ve son olmalıydı.

-"Eğer bir yumrukla böyle olursan,  yenilirsin. En baştan." yumruk mu?  Gülle indirdin karnıma öküz!

-"Nasıl boksörsün hala anlamadım. Kesin torpillisindir sen."

-"Ne torpili be. " Sesimi bulabilmiştim çok şükür.

-"Ee ne bu böyle. Boksör müsün ki sen?" bardağı taşıran son damlaydı bu sözler. Ben küçüklüğümden beri dövüşcü olmak için çalışırdım ve şimdide çalışıyorum.  Kimse işime laf edemez.

-"Bana bak Bay Egoist, benim babam da boksör bende. Babam benim erkek olmamı istemiş. Hatta annem ilk benim kız olduğumu söyleyince inanmamış. Beni öldürmeye çalışmış.  Ama sonradan pes etmiş ve beni kız olmama rağmen boksör olmam için çabaladı. Ve hatta... Hatta.. Eğer benim en önemli maçımda,en zor maçımda onun trafik kazasından öldüğünü öğrenmeseydim, şuan burda olmazdım. O önemli maça çıkardım.  Ama olmadı işte yüzüme vurup durma!!!" ağlıyordum artık.  Pes etmiştim. Kolay kaybetmiştim. Yapmamalıydım.  Ama yapmıştım.  Ağlamıştım. Rakibimin karşısında hemde.

Kubilay'ın Gözünden

Bilmiyordum ki. Böyle bir geçmişi olduğunu bilmiyordum. Hiç dövüşemiyor gibi görünüyordu. Yada bana göre öyle bilmiyorum. Dışarıdan, güçsüz gibi duruyordu. Ama içinde tuttuğu anıları, hatıraları onun güçlü olduğunu söylüyordu. Ama bunu kimse bilmiyordu.  O boksörlükte bana göre güçlü değildi.  Ama hayatta benden hatta birçok kişiden bile üstündü.

-"Kazandın" ağzımdan dökülen kelimelerle kızarmış gözlerini bana çevirdi

-"Ne, ne diyosun yine?!"

-"Pes ediyorum.  Sen kazandın. "