Mishandeld.

Opdracht

Ik fietste weer terug naar huis, ik kan buitenaardse mensen zien? Maar dat is toch ongmogelijk? Ik zat heel diep na te denken totdat ik niet door had dat het stoplicht op groen stond. (Het was al donker) Het enige wat ik zag was een witte licht die heel scherp in mijn ogen scheen.

Ik werd wakker in een wit bed, ik had afschuweljike kleren aan. Pas na 2 minuten had ik door dat ik in het ziekenhuis lag, ik was geschokt. Het enigste wat ik me nog herriner is het witte licht die in mijn ogen scheen, daarna hoorde ik een klap en werd ik hier wakker. Ik hoorde geklop op de deur. "Binnen" riep ik. De deur ging langzaam open en ik zag Amy en Ashley met roze ballonnen in hun handen staan. "Hee, gaat het?" vroeg Amy. "Uhm, ja hoor alleen ik herinner me niks meer van gisteren" zei ik. "Oh, je was aangereden omdat je door rood reed, waarom reed je eigenlijk door rood en ging je zo laat naar huis?" vroeg Ashley. "Dat is een super lang verhaal." zei ik, ik vertelde alles aan hun. "Ik hoop dat jullie het geloven maar het hoeft niet persé" zei ik. "Tuurlijk geloven we je, en al helemaal als een dokter het zegt en we zullen je steunen" zei Ashley. "Dankjewel dat is heel aardig van jullie" zei ik blij. "Hé maar wat is er met Zayn ? Hij is drie dagen niet op school geweest" zei Amy. Ik schrok, ik wist van niks. "Ik heb echt geen idee, ik hoop dat alles goed is met hem" zei ik. Ze moesten helaas weg van de dokter en toen zat ik daar weer alleen. 

Ik pakte mijn telefoon en belde Zayn op, hij nam niet op. Ik belde hem nog 5 keer en nam eindelijk op. "Hé waarom nam je niet op en ben je al 3 dagen niet op school?" vroeg ik. "Niks niks heel lang verhaal ik moet snel gaan ik leg het je nog een keer uit doei" zei Zayn. Heel raar, hij doet echt raar. Wat zal er aan de hand zijn? Hij vroeg niet eens hoe het was ofzo. 

Het was al een week later en ik kon weer gewoon lopen enzo. Zayn is nog steeds niet op school geweest, ik besloot om langs te gaan. Ik belde aan en Zayn deed open. "Ga weg niemand mag zien dat ik je gezien heb ga snel!" zei Zayn heel snel. "Zayn! Doe niet zo raar! Wat is er aan de hand en vertel nu!" zei ik op een boze toon. Hij trok me mee naar binnen en deed alle gordijnen in de woonkamer dicht. "Oke, het is dus zo, ik weet alles over die jongens die je hebben ontvoerd, ze zijn gedwongen door je vader om jouw te mishandelen en te vermoorden. Je zou kunnen zeggen dat ze het gewoon niet moeten doen maar jouw vader is pro in ontsnappen van gevangenissen. Ik kwam hem tegen op straat en heeft me de opdracht om je te mishandelen en te vermoorden en als ik het niet doe zal hij me vermoorden" zei Zayn. Ik was dood stil en zat met grote ogen naar hem te kijken, ik was zo bang, zal hij het doen? "Je gaat het toch niet doen he?" vroeg ik. "Tuurlijk niet, dat zal ik nooit doen maar wat moet ik doen?" vroeg Zayn bezorgd. Ik voelde me een stuk veiliger aangezien hij me toch niet zal vermoorden. 

"Maar we kunnen naar het politiebureau" stelde ik voor. "Snap het dan, hij ontsnapt zo en dan word ik vermoord" zei hij. Toen kwam ik op een idee.