KIZIL FIRTINA(tamamlandı)

sil baştan

>>>>>CAN<<<<<

"Şimdi nasılsın?"

Defne,"Biraz daha iyi"

"Defne ilaçlarını almadığının farkındayım yapma nolur?"

Defne"Can o şeyleri içmeden de iyiyim ben"

"Hayır değilsin Defne hiç iyi değilsin hemde!!!"

Defne,"Can lütfen yapma hem artık iyiyim o rüyalardan da kurtuldum"

"Yapma Defne?! bana yalan söyleme! içeride gördüğün şey neydi?!!!"

Defne,"tamam kabul ediyorum gördüm ama sık sık olmuyo ilaçları kullanmak istemiyorum"

"Defne eğer o ilaçları içmemeye devam edersen doktorunla görüşücem ve ne dediğini hatırlıyosundur eğer hapları kullanmazsa yüz yüze tedavilere devam edicez. Şimdi bana söz ver o hapları içiceksin!!"işaret parmağımı tehditsel bi şekilde salladım.

Defne,"tamaaaam söz"

"sana güveniyorum"

Defne,"tamam dedim ya çek şu parmağını artık"parmağımı indirdim.

Defne,"Meriç!!!"dedi ve yerinden kalkıp koşarak içeri girdi. Arkasından bende girip yanına gittim. İçerdekiler doktorla konuşuyodu.

Doktor,"çok mühim bişey yok ölüm tehlikesi bile yok sadece dikiş atıcaz biraz fazla kana kaybetmiş o kadar bıçak saplanmamış sadece çizik gibi savurma sırasında yaralanmış."

Adam,"kan vermemiz gerekiyo mu?"

Doktor,"gerek yok geçmiş olsun"dedi ve uzaklaştı. Defne'nin yanağından bi fıstık aldım. Defne döndü ve bana sarıldı. 

Defne,"çok şükür"ellerimi beline yerleştirdim kokusunu doya doya içime çektim. O olmasa olmazdı o benim kardeşimden de öteydi. Kalbimdi. Onun iyi ve mutlu olması şuan tek istediğim şeydi. Ayrıldığında mutluluğunu izledim. O fazlasıyla iyiydi bunu hak etmiycek kadar iyi. Melisle aramı şak diye yapmıştı. Kıramayıp şarkı yarışmasına katılmıştı. Yetimhanelere bağış yapmış tüm sokak hayvanlarına mama vermeye çalışmıştı o Defneydi; yaralı,  kanadı kırık uçamayan ama o halinde bile mutlu bi kuş.

|.|.|.|.|Meriç|.|.|.|.|

'
Bembeyaz bi ışığın ardından bana doğru gelen beyaz dizlerine gelen elbiseli bi kız gördüm. Yaklaştıkça yüzü belirginleşiyodu. İyice yaklaştığında kızıl saçlarını gördüm sonrada mavi gözlerini. 

"Defne"

Defne,"Meriç"

"Defnem"

Defne,"elimden tuttun Meriç bir daha bırakamazsın"elini elime götürdü ve kenetleyip beni bi tarafa doğru çekmeye başladı. Beyaz loş ışığa girdiğimiz de Kolumu gözlerime siper ettim. Durduğumuzda beyaz loş ışık gitmiş yerini kapkaranlık bi yer almıştı. Odada tek parlayan Defneydi. Bana gülümsedi ve gözlerini kapatıp ellerini yukarı kaldırdı. Bi şeyler mırıldandığında odanın duvarlarında ki siyah boya akıp yerini beyaz duvarlar almıştı ve Tam ortada duran bi koltuk vardı üzerindede ışıldayan minik bi bebek. O tarafa ilerledim ve bebeği kucağıma aldım.

Defne,"ismi Poyraz"

"Kim bu bebek?"

Defne,"Poyraz Uraz"                                                                                                                                                 '