Just that little thing

~37. Black hole

Jason Walker - echo

Maaike Ouboter - dat ik je mis

Eva POV

*3 weken later*

Hier zit ik dan. Alweer bij het ziekenhuis. We zijn al 3 weken verder en Selina is niet vooruit gegaan. Achteruit zelfs. Haar kans om te overleven is nu 50%. En die andere 50% weet je wel.... Dan gaat ze dood. De dokter zegt dat we tegen haar moeten praten, zo "wek" je haar. Ik zucht en begin te praten." Heet selien! Hier zit ik weer. Naast je bed, zoals altijd. Je moet niet vergeten dat ik altijd trouw aan je blijf en ik zal de komende tijd áltijd aan jouw bed zitten" ik pak haar hand vast. Hij is ijskoud." Je moet écht terugkomen Selien. Iedereen mist je zo erg. Harry kan maar niet stoppen met huilen. Eigenlijk iedereen niet." Ik weet niet echt wat ik moet zeggen. Ik zucht. Er komt een dokter binnen. Ik begroet haar." Hoe is het met haar?" Vraagt de dokter. Ik haal mijn schouders op." Niet veel veranderd" zeg ik. Ze knikt en loopt weer weg. Na een tijdje word er geklopt op de deur." Binnen" zeg ik. Harry komt binnen lopen." Hey" zegt hij zachtjes." Hay" zeg ik ook zachtjes terug. Hij ziet er niet uit... Hij heeft helemaal rode ogen en ziet er moe uit. Hij gaat aan de andere kant van het bed zitten.

Het is al half acht dus Harry en ik gaan terug. Als we thuis zijn omhelst Niall me. Ik knuffel hem. Iedereen staat een beetje met elkaar te knuffelen. Ik kijk naar Harry. Hij heeft nu niemand om mee te knuffelen... Ik loop naar hem toe en geef hem ook een knuffel... Ik hoop dat deze ellende gauw voorbij is...

*volgende dag*

Ik zit weer naast het bed van mijn beste vriendin. Het lijkt alsof ze elke dag een stukje meer 'dood' gaat. En elke keer als ik weg ga van het ziekenhuis lijkt het alsof er geen volgende keer meer is, dat ik afscheid moet nemen. Iedereen is nog steeds in diepe rouw. De jongens hadden een tour gepland maar die is afgezegd. Ik zucht diep. Het is al laat en het bezoekuur is bijna afgelopen. Zoals ik had verwacht komt er gelijk een zuster binnen die me (weer) verteld dat ik weg moet gaan. Ik zucht en loop weg.

*thuis*

Als ik thuis kom, zijn de jongens er ook. Ze zitten op de bank naar het nieuws te kijken. Allemaal hebben ze wallen onder hun ogen. Harry is zelfs in slaap gevallen. De jongens merken me niet eens op. Ik ga naast Niall zitten. Hij schrikt op maar als hij ziet dat ik het ben zucht hij opgelucht en legt hij zijn arm over me heen. Dan bedenk ik me iets." Shit" vloek ik zacht maar toch verstaanbaar." Wat is er babe?" Vraagt Niall." Toen ik wegging heb ik geen afscheid genomen" zeg ik met tranen in mijn ogen. Niall zucht, hij weet duidelijk niet wat hij moet zeggen. Hij trekt me in een knuffel en ik begraaf mijn gezicht in zijn shirt.

Later ligt iedereen in bed. Ik lig naast Niall. Hij slaapt al. Ik kan niet in slaap komen... Ik lig maar te draaien maar het lukt gewoon niet...

*3 uur 's nachts*

Ik slaap nog steeds niet. Ik zucht en loop naar beneden en zet thee. De telefoon gaat...

Selina POV

Ik loop in een lege, witte ruimte. Ik ren maar ik kom niet vooruit. Ik zie de jongens en Eva voor me staan. Ik wil naar ze toe rennen maar het lukt niet. Ik ren harder en harder. Maar ze raken steeds verder weg... Ik begin ze te roepen maar ik hoor me eigen stem niet meer. Onder me ontstaat een zwart gat. Ik val. En val... En val... Tot ik niks meer kan en alles zwart is. Ik voel mijn lichaam niet meer, ik heb geen controle erover. Ik voel of zie niks. Het is alsof ik niks heb... Dan zweef ik omhoog. Ik kijk naar beneden en zie mijn lichaam in een wit bed liggen. Ik ben lijkbleek. Er komt een dokter binnen. Ze onderzoekt me en loopt met haast naar buiten. Was dit het einde?

€@&"?!563*^%~<>~$£¥•

Haaaay iedereen! O-M-G zooooo soorrryyyy dat ik zo lang niet heb ge-update! Ik heb mezelf gedwongen om wat te gaan schrijven! Maar ik hoop dat jullie het leuk vinden!❤️

Xxx

Vote?

Comment?

Follow?