bu sözümden sonra muratın babası
" kızım sen ne saçmalıyorsun " dedi
annem " sana harcadığım emeklerim yazıklar olsun" dedi aslında diyer insanların ne dediği umrumda deyildi acaba murat ne cevap verecekti ben tam bunları düşünürken bi anda etraf karardı daha sonra gözlerimin kapandığını hissettim gözlerimi açtığımda ise hastanedeydim
annem ve babam yanımdaydı
Ve bana " kızım korkma hastanedeyiz"
tam o anda doktor yanıma gelip
" nasıl olduğumu sordu" ben
" biraz halsizim" dedim doktor
"normal olduğunu" söyledi
ben " neyim olduğunu" sordum
doktor "merak etmene gerek yok
beyninde küçük bir tümör var ama ameliyatla alınabilir basit bir ameliyat olacak" dedi o an çok
şaşırsamda nedense çok da umursamıyordum babam "kızın
sen üzülme ve merak etme iyleşiçeksin" dedi o an aklıma annem geldi annem kanser olduğu için ölmüştü babam daha sonra başka bir kadınla evlenmişti ben ise tüm hayattan soğumuştum artık hiç bir şeyi umursamaz olmuştum tek umursadığım şey murat olmuştu o bu dönem de hep yanımda olmuştu üvey annem ise bana elinden geldiği kadar ıy olsada annem gibi olamıyordu o an babama "baba belki bende annem gibi
ölerim" dedim babamım gözünden o an yaş geldi ve " özür dilerim kızım senin üstüne bu kadar geldiğim için seni anlayamadığım için ayrıca sen annen gibi ölmüyeceksin" dedi ve sarıldı 2 gün sonra ameliyat olacağım gün geldi korkmuyordum nihayet ameliyat olmuştum başarılı geçmişti babam "kızım sana mutlu bir haberim var okula devam ediyorsun ayrıca bundan sonra evlilik kelimesi duymuyim bundan sonra seni anlamaya çalışıp seninle konusucaz sorunlarını konuşarak çözücez derslerine gelirsek sana özel öğretmen tutmayı düşünüyoruz" dedi buna sevinsen mi üzülsem mi bilemedim neyse 1 hafta geçtikten sonra tekrar okula gittim murat "seninle konuşmamız lazım okuldan sonra kafede buluşalım" dedi bende "olur" dedim kafede buluştuğumuzda bana "ayrılmamız daha uygun olduğunu" söyledi ona "neden" diye sordum oda "o gün evlenmeyi düşündüğün gün benimle ne kadar ciddi düşündüğünü gördüm ama ben senin kadar ciddi deyilim benim hayattım da senin gibi bir sürü kız oldu" dedi bende göz yaşlarımı tutamadım ve oradan hemen ayrıldım
annem den sonra nefes alamadığımı hissettim o hayatıma girdığinde tekrar nefes almıştım o gidince tekrar nefes almayı unutmuştum sanki ama hayat devam ediyodu o an bi karar almıştım artık aldığım nefesin bir önemi olmadığı için intihar etmeye karar verdim kafamda acaba nasıl şekilde ölmeliyim diye düşünüyordum o an hayallerimde hep uçmak istediğim için bir binadan atlamaya karar verdim ve bir apartmanın binasına çıktım ve kendimi bıraktım ama neden se düşmemiştim o an arakanda birinin beni tuttuğunu anladım ona döndüğümde 19 20 yaşlarda bir erkek olduğunu ve ya vaçgeçiyorum çoook yakışıklı birinin olduğunu gördüm ve bana dünyanın en güzel gülüşünü gösterdiğini farkettim " bana ne olursa olsun intiharın bir çözüm olmadığını" söyledi bende o an evrenim bana yaşamam gerektiği mesajını verdiğini hissettim ve artık sanki yaşamın çok güzel bir şey olduğunu hissettim ve ona "sanırım haklısın" dedim ve tam o an telefonum çaldı arayan babam dı
hemn telefona cevap verdim babam
" kızım nerde kaldın seni merak ettik misafirler var hadi hemen gel" dedi bende " tamam görüşürüz" dedim ve telefonunu kapattım ve "çoçuğa dönüp benim gitmem gerekiyor" dedim oda "o zaman ben seni bırakayım" dedi bende "olur" dedim beni arabasıyla evin önüne getirip şöyle söyledi " bana bir söz ver bundan sonra intihar etmiyeceksin"dedi bende "söz" dedim ve arabadan indim neden bilmiyorum ama kalbim küt küt attıyodu ve eve girdik evde misafirler vardı benimle yaşıt bir kız kuzenim ve halam ve kocası gelmişlerdi sonra gece olunca kalktılar yatakta gülüşü çoook güzel olan o adamı düşünüyordum onu aklımdan bir türlü çıkartamıyordum
ARKADAŞLAR SİZCE İNCİBU DEFA DOĞRU AŞKI BULDU MU ???💗💗💗
