Κάποια Μέρα (προσωρινή Παύση Κυκλοφορίας)

Ο φόβος

°○Από το φόβο περνάς στο μίσος...
Από το μίσος στην απέχθεια...
Από την απέχθεια στην απάθεια...
Από την απάθεια ... Από την απάθεια περνάς στη μετάβαση της συνειδητοποίησης και μετέπειτα κατρακυλάς...○°

Πώς θα ήταν άραγε ένα φαγητό χωρίς αλάτι; Άνοστο; Κατά πάσα πιθανότητα ναι... Εγώ όμως, είχα συνηθίσει στο ανάλατο φαγητό. Στη σταθερότητα των γεύσεων της ζωής και της φύσης. Είχα συνηθίσει να "μαγειρεύω" τη καθημερινότητα μου με βάση τα δικά μου θέλω, τις δικές μου ανάγκες...

Βέβαια ποια είμαι εγώ που θα αποφασίσω τι μας επιφυλάσσει η μοίρα; Ποια μοίρα δηλαδή... Ποτέ μου δεν πίστεψα πως υπάρχει. Ποτέ δεν θεωρούσα πως όσα λένε για την αγάπη και τον έρωτα αληθεύουν.

Για μένα όλα αυτά ήταν χαζομάρες. Γιατί; Γιατί πολύ απλά, στα λόγια αγαπάνε πολλοί, στις πράξεις ελάχιστοι. Έμαθα πως η αγάπη είναι μεγάλη λέξη. Έχει τεράστια σημασία. Έχει βαρύτητα, έχει χρώμα...Έχει προσωπικότητα.

Φαντάσου τον εαυτό σου σε ενα δρόμο. Σε μια διασταύρωση στη μέση του πουθενά. Στη μέση ακριβώς στέκεται ο άνθρωπος που έχεις πλάι σου. Όχι φυσικά το παιδί σου, οι γονείς σου ...οι φίλοι... Ο Άνθρωπος Σου! Αναρωτησου λοιπόν χωρίς να πεις ψέματα στον εαυτό σου...
Βάλε το χέρι στη καρδιά, κλείσε τα μάτια και σκέψου...

Ένα αυτοκίνητο τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το μέρος του. Ένα ακόμα έρχεται από το άλλο στενό...Εκείνος βρίσκεται στη τελική στη μέση του δρόμου και από κάθε πλευρά έρχεται και ένα αυτοκίνητο.