Κάποια Μέρα (προσωρινή Παύση Κυκλοφορίας)

Η απάθεια

○°Από το φόβο περνάς στο μίσος...
Από το μίσος στην απέχθεια...
Από την απέχθεια στην απάθεια...
Από την απάθεια ... Από την απάθεια περνάς στη μετάβαση της συνειδητοποίησης και μετέπειτα κατρακυλάς...°○

Ένας βιασμός λοιπόν...Ένας παρολίγον βιασμός για να το θέσω πιο σωστά ήταν η αρχή για όλα...Ήταν η αρχή για να δω ένα άλλο του πρόσωπο. Ένα τόσο διαφορετικό που ποτέ δεν πίστευα ότι υπήρχε μέσα του. Δεν ξέρω αν θα καταλάβω ποτέ γιατί με έσωσε. Γιατί αντέδρασε έτσι...Τι πραγματικά σκεφτόταν και τι όχι μα σήμερα, σήμερα μπορώ να πω με σιγουριά ότι τον ευχαριστώ για αυτό... Δεν ξέρω πως είναι μα σίγουρα θα στιγματίζοταν η ζωή μου αν εκείνα τα παιδιά με άγγιζαν... Παιδιά, που δεν ξαναείδα στην αρχή της καινούρια χρονιάς.... Κανένας από τους τέσσερις δεν έμεινε στο σχολείο. Όλοι πήραν μεταγραφή και έφυγαν. Το γιατί; Δε το ξέρω και ποτέ του ο Λουκ δε μου το είπε... Υποψιάζομαι πως εκείνος ήταν υπεύθυνος αλλά έκτοτε δεν ξαναμιλησαμε ποτέ για εκείνο το βράδυ... Έκτοτε απλά όλα άλλαξαν. Εγώ άλλαξα... Ο Λουκ άλλαξε...

Πέρασα ένα καλοκαίρι κλεισμένη στο σπίτι χωρίς να πω τίποτα στη μάνα μου για όσα έγιναν. Θυμάμαι να φοράω τη μπλούζα του για να καλύψω τη γύμνια του κορμιού μου και να τρέχω... Να τρέχω γρήγορα... Να τρέχω κλαίγοντας με δάκρυα που άφηνα και τα παίρνε ο αέρας... Μπήκα σπίτι από το παράθυρο και ξάπλωσα στο κρεβάτι τρομαγμένη. Ποια κοπέλα δε θα τρόμαζε εξάλλου;