aslında bölümü yazarken bu şarkıyı dinlemiştim, dilerseniz siz de okurken dinleyebilirsiniz. iyi okumalar~
Taehyung ile aramız bayağı iyiydi. Sevgili olmamıştık daha gerçi ben kendimi pek hazır hissetmemiştim. Onu seviyordum, gerçekten seviyordum. Bana iyi geliyordu.
Telefonumun ekranına bakarken, dilimin kuruduğunu hissettim ve susuzluğumu dindirmek için aşağı iniyordum ki, bağırış sesleri yükseldi.
Bu ses... Bu ses babama aitti.
"ne hakla buraya gelirsin!"
"kızımı görmeye geldim! Gelemez miyim!?"
"hayır, daha önceden nasıl gittiysen şimdi de sevgilinin kollarına git!"
Babam bana doğru bir adım attığında, gözlerim doldu. Aynıydı, hiç değilmemişti. Annem onu engellerken babamla göz göze geldik. Annem de babamın baktığı yere, bana döndüğünde gözlerimden düşenlere engel olamamıştım.
"kızım." deyip tekrar bir adım attığında işaret parmağımı salladım. "yaklaşma! Ben senin kızın değilim!" dedim ve merdivenlerden yukarı çıkıp odamın kapısı kilitledim. Kendimi yere bıraktım, hıçkırarak ağlarken. Bir süre sonra odamın kapısı tıklatılmaya başladı, ardından babamın sesi duyuldu.
"seni özledim kızım, lütfen kapıyı aç!"
"tanrı aşkına defol şu evden!"
Annem aslında anlayışlı bir insandı ama babamın onu aldattığını öğrendiğinde asla kendisine hakim olamamış, bütün sinirleri alt üstü olmuştu. O günden beri anlayışlı olma yetisini kaybetmişti, beni bu yüzden odaya kapatmıştı. Babam bizi bırakalı beş yıl oluyordu. Geçenlerde yeni eşinden bir çocuğunun olduğunu öğrenmiştim. Üç yaşında olmalıydı.
"sen kendi kızına git! Ben senin kızın değilim!" deyip artık daha fazla konuşulanları duymamak için ellerimle kulaklarımı kapattım.
Ne kadardır kapının önünde oturduğumu bilmiyordum, ağlamaktan başıma ağrı girmişti. Ellerimi yavaşça kulaklarımdan çektim. Sesler uzaktan geliyordu, kapının önünden gitmiş olmalılardı.
Aynanın karşısına geçip nasıl göründüğüme baktım. Göz altlarım morarmaya başlamış, gözlerim kan çanağına dönmüştü.
Daha fazla bu ortamda kalmak istemiyordum, hemen buradan gitmeliydim. Üstüme bir hırla aldım ve Taehyung'a beni alması gerektiğini, ama kapıdan değil, camdan girmesini söyledim.
Geldiğinde beni aradı.
"geldim, güzelim merdivenlerden inebilirsin değil mi?" dediğinde o görmese de başımı salladım.
Camı açıp hemen dibine yanaşmış olan merdivenden sakince birer birer indim. İner inmez de kollarımı Taehyung'un boynuna doladım.
"babam, Taehyung. Bizi terk eden babam beni görmeye gelmiş." Elleri sırtımda bir aşağı bir yukarı hareket ederken konuştu.
"tamam bebeğim, geçti. ben buradayım." Arabaya ilerledikten sonra bindik ve evden uzaklaştık. "annemi orada tek başına bırakmakla doğru mu yaptım?" dediğimde, elimi tuttu. "merak etme, kendi aralarında halledeceklerdir. Uzun bir süre sonra durduğumuzda Han Nehri'ne geldiğimizi fark ettim. Arabadan indik ve nehre doğru ilerlemeye başladık, rastgele bir bank bulduğumuzda ise oturduk. Başımı Taehyung'un omzuna yasladım.
"o," dedim ve devam ettim. "beni hiçbir zaman sevmedi, Taehyung. Bana hiçbir zaman kızım diye sarılmadı, başımı okşamadı. Baba sevgisini hep benden esirgedi," tekrardan ağlamaya başladım. "Annemle severek evlenmişler. Sevgisini ondan hiç eksik etmedi, ona gösterdiği sevginin yarısını bile bana göstermedi. Aklım ermeye başladığında hep düşündüm, acaba onun kızı değil miyim, diye. Ama öyleymiş Taehyung. Ben bir suç mu işledim?" dediğimde "hayır," dedi. "sen asla bir suç işlemedin. O, onun suçu."
"Bir baba neden kızını sevmez?" dediğimde saçıma öpücük kondurdu. Devam ettim. "annem aldatıldığını öğrendiğinde deliye döndü. Aylardır teyzemin yanında kaldı. Geceleri odamdan ağlama seslerini duyuyordum. Onunla beraber ben de sessizce ağlıyordum. Elimden bir şey gelmiyordu ben bir de bunun için ağlıyordum. Ondan nefret ediyorum." dedikten sonra elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim.
"neden beni görmek için geldi ki? Neden?" Taehyung'a daha da sokuldum.
"sen sakın beni terk etme, Taehyung. Hep yanımda kal.."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
