scrap of paper ⚘ kim taehyung ✓

8.

Günlerdir okula gitmiyordum. Daha doğrusu gitmek istemiyordum. Jungkook bizi öyle gördükten sonra sınıfa adım atmak canımı yakacaktı.

Anneme de hastaymış rolü yaparken gerçekten de hasta olmuştum. Yataktan kalkamıyor, hapşurmaktan başka hiçbir şey yapamıyordum. Dün, annemin dediğine göre ateş yapmış, saçma sapan bir şeyler sayıklamışım. Normalde bu kadar hastalanmazdım, neden böyle olmuştu hala anlam verememiştim.

O günden sonra yani, Taehyung elimi tutarak sınıfa sevgili olduğumuzu açıklamış olduğu günden sonra telefonlarım hiç susmamıştı. Sosyal medya hesaplarımdan değişik mesajlar almaya başlamıştım. Ha bir de şey hasta olduğum yetmezmiş gibi yakın arkadaşım ona söylemediğim için bana küsmüştü ve konuşmuyordu.

Telefonuma gelen bildirim sesiyle, yanı başımda yer bulan komodinin üstünden aldım. Taehyung, "aramalarıma cevap vermeyi düşünüyor musun?" diye mesaj atmıştı. Göz devirdim ve tekrar eski yerine koyup başımın ağrısını unutmaya çalıştım.

Annem, "ben teyzene gidiyorum, Na Hee. Ocakta çorba var. Mutlaka ye. Çok durmadan gelirim." dediğinde, kısık sesimle "tamam anne!" diye bağırdım. Duyabildiğinden emin değildim.

Yorganı başıma çekeli daha birkaç dakika olmadan zil çaldı. Annem olmalıydı ve kesinlikle bir şey unutmuştu.

Yataktan yavaşça kalkıp kapıyı açana kadar birkaç kez daha çalmıştı.

"anne, anahtarın var neden beni yataktan kaldır-" kesinlikle kapının ardındaki kişinin Taehyung olmasını beklemiyordum.

"merhaba, sevgilim." dediğinde tam kapıyı suratına kapatacaktım ki eliyle buna engel oldu. Ardından da ben buyur etmeden içeriye girdi.

"tanrı aşkına, burada ne arıyorsun?" dediğimde omuzlarını silkti.

"sevgilimi merak ettim." dediğinde elimle alnıma bir fiske attım.

"tamam gördüğüne göre gidebilirsin." deyip elimle dışarısını gösterdim.

Dudaklarını alnıma bastırdığında soğukluğuyla bedenim titredi.

"ateşin var, Na Hee. Hastaneye gitmeliyiz." deyip kolumu tuttuğunda zorlukla kurtardım ve salona doğru ilerleyip kendimi koltuğa bıraktım.

"ben hiçbir yere gitmiyorum ama sen gidebilirsin." dediğimde kapının kapanma sesini duydum ve arkadından gelen Taehyung'un gelen bedenini gördüm.

"bana hiç yardımcı olmuyorsun."

"annem görecek biliyorsun değil mi? Daha hiçbir şey açıklamadım." dediğimde omuz silkti.

"onu çıkarken gördüm. Hem görürse de açıklarız sıkıntı etme." Ofladım.

"neden böylesin, Taehyung?" dediğimde tam karşıma geldi ve benimle aynı boyda olmak için çöktü.

"nasılmışım?" Yüzlerimiz çok yakındı.

"zor bir insansın. Laf dinlemiyorsun, kendi kafana göre hareket ediyorsun. En önemlisi de seni çözemiyorum." dediğimde gözlerini kırpıştırdı ve burnumdan makas alıp ayağa kalktı.

"her neyse, mutfak nerede?" dediğinde "ne yapacaksın?" diye sordum.

"boşver ben bulurum." dedi ve salondan çıktı.

"hey!" diye bağırdım arkasından. "sakın kirleteyim deme ve sakın bir şeyleri kırma!"

Birkaç dakika sonra elinde bir tepsiyle geldi ve yanıma oturdu. Annemin yapmış olduğu çorbayı getirmişti.

Kaşığı alıp ağzıma tuttuğunda gözlerine bakmakla meşguldüm. Ne yapmaya çalışıyordu.

Çorbayı yuttum ve "ne yapmaya çalışıyorsun?" dedim. Tekrar ağzıma tutmuştu. Kokusu burnuma dolarken adam akıllı düşünemiyordum.

"sevgilime iyileşmesi için yardım ediyorum." dedikten sonra gözlerimi gözlerinden çektim.

"ben kendim yiyebilirim." Kaşığı almaya yeltendiğim sırada eliyle elimi tuttu.

Arkadan gelen çığlık sesi kesinlikle anneme aitti.

"anne¿"

bölüm ve özellikle de taehee çiftimiz hakkında ne düşünüyorsunuz bakayım?
oy ve yorum istiyorum bebeklerim
yeni bölüm için 30 oy lütfen