10 Ατομα Που Με Θελουν Νεκρη

Κεφ.5"Τι Τρεχει Αραγε?"

ΡΟΖΑ

Περπατουσα στους δρομους για μερικα λεπτα. Δεν ηθελα να παω σπιτι.
Ηταν δυσκολο να δεκτω τα γεγονοτα που εμαθα αυτες τις δυο μερες.
Το πρωτο ονομα στο ημερολογιο ηταν το πρωην αγορι μου. Το ατομο που μπορει να εχει σκοτωσει την Σαρα.
Του εκανε μεγαλο κακο η Σαρα..γιατι να μην θελει να το κανει?
Δακρυα ηθελαν να τρεξουν ποταμι απο το προσωπο μου αλλα τα κραταγα. Δεν θα επρεπε να παω σπιτι με αυτην την ψυχολογια.
Θα με εβλεπαν οι γονεις μου ετσι και θα γινοταν χαμος.
Σταματησα καποια στιγμη για να παρω ανασα. Την χρειαζομουν.
Πρωτα ο θανατος της Σαρας και μετα αυτο.
Μετα απο μερικα λεπτα ημουν ετοιμη να παω σπιτι μου.
Εβγαλα τα κλειδια απο την τσαντα και ανοιξα την πορτα.
Η μαμα μου ηξερα οτι ηταν στην κουζινα και μαγειρευε. Το σπιτι εχει γεμισει μυρωδιες.
Πηγα ατην κουζινα και την ειδα να μαγειρευει με τον μπαμπα μου.
"Ω ηρθες" ειπε ο μπαμπας μου και γυρισαν και οι δυο να με κοιταξουν.
"Ναι ηρθα. Ειχα παει μια βολτα να ηρεμησω" τους ειπα.
"Ολα καλα?" Με ρωτησε αυτος.
"Τελεια μπαμπα" του ειπα και χαμογελασα.
"Αα.. μην το ξεχασω. Καλεσα τον νεο γειτονα μας να φαει μαζι μας" ειπε η μαμα μου.
"Τον Ερικ?" Την ρωτησα.
"Ναι..νομιζω αυτον" μου ειπε αυτη.
"Ωραια παω να ετοιμαστω" της ειπα και ετρεξα γρηγορα στο δωματιο μου.
Οχι ρε γαμωτο γιατι να ερθει εδω. Δεν θελω να αρχισουν παλι οι συζητησεις για την Σαρα. Σε αυτο το τραπεζι ελεγα οτι θα τα ξεχασω ολα.
Ανοιξα την ντουλαπα μου και εβγαλα τα καινουρια ρουχα που ειχα παρει με την μαμα μου την προηγουμενη βδομαδα.
Μετα απο μισι ωρα και ενω ημουν ετοιμη, το κουδουνι ακουστηκε..
Εκρυψα το ημερολογιο στην τσαντα μου και κατεβηκα κατω.
Η μαμα μου ειχε ανοιξει την πορτα και ο Ερικ μπηκε μεσα.
Ηταν πολυ ομορφος.
"Γεια σας" ειπε και χαιρετησε τους γονεις μου.
Εγω τον πλησιασα και τον αγκαλιασα.
"Πολυ ομορφη εισαι" μου ειπε και με φιλησε στο μαγουλο.
Οι γονεις μου εστρωναν το τραπεζι και εμεις καθομασταν στον καναπε.
"Τα λουλουδια ειναι για σενα" μου ειπε.
Ξεχασα να πω οτι κραταγε λουλουδια.
"δεν επρεπε" του ειπα και χαμογελασα. Η κινηση του ηταν ωραια αλλα δεν επρεπε.
Το τραπεζι αρχισε  και ενω περιμενα να ακουστει το ονομα της ξαδερφης του... Αυτο το ονομα δεν ακουστηκε ποτε.
Ο Ερικ ελεγε στους γονεις μου για την ζωη του. Για τα ονειρα του.
Περνουσα παρα πολυ ωραια στο τραπεζι.
Αυτη η ηρεμη φωνη με χαλαρωνε ξανα.
Μεχρι την στιγμη που ακουστηκε το κινητο μου.
Θελω να μιλησουμε.
Μου ελεγε ο Τζον σε μηνυμα.
Δεν του απαντησα αλλα αυτος συνεχισε.
Μπορεις να βγεις απο το σπιτι σου
Τα πραγματα γινοντουσαν ολο και πιο δυσκολα για μενα.
"Συμβαινει κατι?" Με ρωτησε ο πατερας μου.
"Ολα καλα... η Λουσι θα ειναι" ειπα αλλα ξαφνικα καταλαβα οτι εκανα βλακεια.
"Απο το σχολειο?" Με ρωτησε ο Ερικ.
"Πωπω το κοριτσι ηρθε σημερα αλλα δεν προλαβα να την χαιρετησω ετσι πως εφυγε" ειπε η μαμα μου.
Ωραια.. καλητερα δεν μπορουσε να εχει γινει.
Ηθελα να χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο. Δεν μπορω ποτε να κανω τα πραγματα καλητερα.
Εκανα τον Ερικ να νιωσει ασχημα.
Σταματησε να μιλαει και κοιταγε το πιατο του.
Γινεται για μια ωρα ολα να ειναι τελεια.
Αλλο ενα μηνυμα ηρθε στο κινητο μου.
θα χτυπησω την πορτα.
Ελεγε το μηνυμα.
Εχουμε τραπεζι. Δεν μπορω να φυγω.
Εγραψα . Η κατασταση εχει ξεφυγει.
Αφησα με δυναμη  το κινητο στο τραπεζι και κοιταξα τα ατομα διπλα μου.
"Ροζα μπορουμε να μιλησουμε" μου ειπε ο Ερικ.
"Φαε πρωτα και μετα" ειπε η μαμα μου.
Παλι καλα που το ειπε γιατι δεν ηξερα τι να πω.
Θα μαθαινα πως για ακομα μια φορα η φιλη μου... δεν ηταν και τοσο καλος ανθρωπος.
Ο Τζον δεν εχει σταματησει να στελνει μηνυματα. Οι μικρες ουρλιαζαν και οι γονεις μου μαζι με τον Ερικ ετρωγαν.
Μονο εγω εχω μεινει αγαλμα και κοιταω μπροστα .
"θελω να παω στο μπανιο" ειπα και σηκωθηκα απο το τραπεζι.
Πηγα στο μπανιο για να ριξω λιγο νερο στο προσωπο μου.
Το κινητο μου χτυπησε για ακομα μια φορα.
10 λεπτα μονο.
Ελεγε.
Δεν θελω να μιλησουμε. Απλα ΦΥΓΕ.
Ειπα νευριασμενη. Τι θελει. Τι θελει να μου εξηγησει.
Ξερω τι εγινε με αυτον. Τα εμαθα απο πρωτο χερι.
Βγηκα απο το μπανιο και εξω ακριβως με περιμενε ο Ερικ.
"Γεια" μου ειπε.
"Γεια" του ειπα και εγω.
"Θελω να σου πω..το εχω αναγκη."
Ηξερα οτι ηταν λιγακι τρομαγμενος.
"Τα ξερω...τα ξερω ολα." Του  ειπα.
"Και δεν θυμωσες?" Με ρωτησε.
"Οχι" του ειπα.
Του κρατησα τα χερια και τον κοιταξα στα ματια.
"Μεχρι στιγμης εισαι το μονο ατομο που δεν εχω θυμωσει. Το μονο ατομο που περναω καλα" του ειπα.
Ειπα την αληθεια. Και εκει νομιζω ειναι που πονεσα.
Ολοι μου λενε διαφορα γεγονοτα και με πονανε ενω αυτος δεν θα μου ελεγε κατι τρελο και σκοτεινο.
Ενα δακρυ κυλησε στο προσωπο μου και αυτος το μαζεψε.
"Τρεχει κατι?" Μου ειπε.
"Ολα καλα." Του ειπα εγω.
Πηγαμε μαζι στο τραπεζι και φαγαμε.
Η βραδια περασε ωραια μετα απο αυτα τα σκηνικα..
Ο Ερικ εκατσε και για γλυκο.
Οι μικρες τρελαθηκαν μαζι του.
"Μου αρεσουν πολυ τα παιδια" ειπε αυτος.
"Και εμενα" του ειπα..
Ειναι τοσο αθωα και ηρεμα.Ακομα και το κλαμα τους ειναι αγγελικο.
Εφτασε η ωρα που ο Ερικ επρεπε να φυγει.
Τους χαιρετησε ολους και μαζι πηγαμε προς τα εξω.
Δεν σταματησα να τον κοιταζω.
"Ηταν παρα πολυ ωραια. Σε ευχαριστω" μου ειπε.
"Εγω πρεπει να πω ευχαριστω" του ειπα.
Η αληθεια ειναι οτι μου εφτιαξε την μερα. Αμα του πω τι εχω ακουσει σημερα δεν θα με πιστευει.
Με αγκαλιασε και με φιλησε στο κεφαλι.
"Καλο βραδυ" μου ειπε.
Ο Ερικ εφυγε και εγω προχωρησα προς το σπιτι μου.
Ο Τζον δεν ηταν πουθενα. Μαλλον οντως εφυγε.
Μπηκα μεσα στο σπιτι και ετρεξα στο δωματιο μου.
Οι δικοι μου εβαζαν για υπνο τις μικρες ενω εγω ειχα κατσει στο κρεβατι.
Ακριβως απεναντι μου ηταν το ημερολογιο.
Μετα κοιταξα την κουτα.
Ειπα να δω παλι τι εχει μεσα.
Στην κουτα μεσα βρηκα ενα κολιε...
Μολις το ειδα διαφορες αναμνησεις μου ηρθαν στο κεφαλι αλλα μια ηταν πιο δυνατη απο ολες.
Παρελθον απο μερια Ροζας.
Δεν θελω να τον ξαναδω ποτε..
"Δεν θελω να τον ξαναδω" ειπα δυνατα και τραβιξα το κολιε απο πανω μου.
Η Σαρα ηταν διπλα μου και προσπαθησε να με ηρεμησει..
"Ροζα σταματα... δεν αξιζει να κανεις ετσι γι'αυτον" μου ειπε.
Της εδωσα το κολιε και της ειπα να του το δωσει.
"Να παει στο διαολο" ειπα και αρχισα να κλαιω.
Κοιταζα το κολιε για πολλα λεπτα.
Ηταν πολυ ομορφο.
Το πρωτο δωρο που μου εκανε.
Η Σαρα το κρατησε στο κουτι.
Ηθελα να ξεσπασω. Ηθελα να φωναξω.
Τοτε μου ηρθε μια ιδεα.
Σε ενα ατομο δεν εχω μιλησει ακομα. Ενα ατομο δεν θα ξερει την αληθεια για την Σαρα και θα με καταλαβει.
Ο Ραιαν.
Ανοιξα την ντουλαπα και εβγαλα οτι πιο σκουρο χρωμα ειχα. Σαν ντεντεκτιβ σε μυστικη αποστολη ημουν.
ο Ραιαν ειναι η μονη μου λυση. Ειναι αυτος που θα με καταλαβει.
Περιμενα να κοιμηθουν ολοι και μετα εφυγα.
Βγηκα αργα απο το σπιτι και ετρεξα.
Ετρεξα με ολη μου την δυναμη.
Ειχα την τσαντα με το ημερολογιο και το κινητο μου μεσα και ετρεχα.
Πως και δεν σκεφτηκα να του μιλησω πιο νωρις.
Να μου πεις , κανεις δεν μπορουσε να τον βρει.
Τον πονεσε πολυ αυτο το γεγονος.
Την αγαπουσε την Σαρα.
Στην κηδεια της δεν ηρθε.
Καποια στιγμη οταν  καταλαβα οτι το σπιτι του ηταν κοντα. Σταματησα να τρεχω.
Εφτασα σπιτι του και χτυπησα την πορτα.
Ηταν βραδυ και ελπιζω να ηταν μεσα.
Χτυπησα τρεις φορες και τοτε ανοιξε.
"Ναι" ειπε με βαρια φωνη..
Οταν φανηκε απο το λιγοστο φως που υπηρχε..δεν τον αναγνωρισα.
Τα ματια του ηταν κατακοκκινα και το προσωπο του τελειος απαιρηποιητο.
"Ροζα" μου ειπε.
Παλι καλα τουλαχιστον με αναγνωρισε.
"Γεια σου Ραιαν" του ειπα.
"Τι θελεις τετοια ωρα εδω?" Με ρωτησε.
"θελω να μιλησουμε" του ειπα.
Δεν θα μπορουσα να κοιμηθω αμα δεν του μιλαγα.
"Δεν νομιζω οτι πρεπει" μου ειπε.
Φαινοταν οτι δεν ειχε ορεξη για συζητηση.
"Σε παρακαλω μονο 10 λεπτα".
Του ειπα.
Το ειχα αναγκη. Ηθελα να μαθω αμα ηξερε. Δεν θα του τα ελεγα ολα. Μονο να μαθω την γνωμη του για την Σαρα.
Να μαθω αν μονο εγω ηξερα οτι η Σαρα ηταν η καλητερη κοπελα στην πολη μας.
Αυτος μου εκανε νοημα να περασω.
Μπηκα μεσα.
Το σπιτι ηταν ανω-κατω.
"Εσυ πως εισαι?" Τον ρωτησα.
"Πληγωμενος...δεν μπορω να πιστεψω ακομα τι εχει γινει" μου ειπε.
"Δεν θα γυρισεις στο σχολειο?" Τον ρωτησα.
"Δεν ξερω... δεν ξερω πως ειναι τωρα η ζωη χωρις την Σαρα" μου ειπε.
Δεν νομιζω να ξερει αυτα που εχω μαθει εγω.
"Ραιαν να σου κανω μια ερωτηση" του ειπα.
Αυτος ειπε ναι.
"Η Σαρα πιστευεις συμφωνουσε για την σχεση μου με τον Τζον" του ειπα.
"Ε?..πως σου ηρθε αυτο τωρα?" με ρωτησε.
"Κοιτα...κατι μου πεταξε ο Τζον σημερα και το βραδυ ηθελε να μου μιλησει.
Επισης στα πραγματα της Σαρας βρηκα αυτο" του ειπα και του εδειξα το κολιε.
"Δεν το επεστρεψε ποτε"του ειπα.
"Γι'αυτο ηρθες" ειπε και γελασε.
"Τι?..που ειναι το αστειο" του ειπα.
"Εγω ειπα στην Σαρα να το κρατησει. Μηπως και το ηθελες.. Μπορει απο τα νευρα σου να το πεταξες ετσι. Θυμαμε ποσο πολυ σου αρεσε" μου ειπε.
"Αρα  θεωρεις οτι η Σαρα με ηθελε με τον Τζον." Του ειπα.
"Τα καλητερα μου ελεγε για σας" ειπε ο Ραιαν.
Μαλλον οντως δεν ξερει τιποτα. Τα καλητερα μου λεει γι'αυτην.
"Το τερας" ειπε και χτυπησε το τραπεζι με το χερι του.
Πηγε να πεσει αλλα τον κρατησα.
"Ραιαν δεν εισαι καλα" του ειπα..
Χρειαζεται βοηθεια..
Γιατι ηρθα. Χειροτερα θα τον εκανα.
Πηρα το κολιε απο το τραπεζι.
Το εβαλα στην τσαντα μου.
"Παμε να ριξεις λιγο νερο στο προσωπο σου.
Ενιωθα καλα που ημουν με ενα ατομο που σκεφτοταν θετικα για την Σαρα. Που δεν ειχε να πει κατι κακο γι'αυτην.
Βοηθησα τον Ραιαν να πληθει. Μετα του εφτιαξα κατι να φαει και τον εβαλα για υπνο.
Εμαθα αυτο που ηθελα να μαθω.
Ο Ραιαν και εγω ειμασταν οτι καλητερο ειχε η Σαρα. Ηθελε να μας προστατεψει.
Αυτος κοιμηθηκε.
Εγω πηρα την τσαντα μου και εφυγα απο το σπιτι του.
Βεβαιωθηκα οτι η πορτα εκλεισε και αρχισα να περπαταω προς το σπιτι μου.
Τωρα βλεπω γιατι δεν ηρθε στην κηδεια. Δεν εχει ξεπερασει ακομα τον θανατο της.
Παλι καλα που δεν ερχεται και στο σχολειο.
Τι θα ακουγαν τα αυτακια του.
Περπατουσα προς το σπιτι μου .
Δεν επρεπε να ειχα φυγει τετοια ωρα.
Δεν μπορουσα ομως να μην μιλησω στον Ραιαν.
Ηθελα να μαθω τι λεει για την Σαρα.
Γυρισα σπιτι .
Ησυχα για να μην με ακουσει κανενας.
Εκανα αργα βηματα.
Δεν εβγαζα ηχο.
Αμα ξυπναγα τους γονεις μου.. τελος.
Εφτασα στο δωματιο μου.
Μπηκα μεσα.
Εβγαλα τα ρουχα και εβαλα τις πιτζαμες μου.
Τοτε ακουσα εναν ηχο.
Δεν ξερω αμα ακουστηκε απο εξω ή απο μεσα.
Περπατησα προς το παραθυρο και κοιταξα εξω και προς τα κατω.
Δεν ηταν κανεις.
Μετα πηγα προς την πορτα.
Ακουσα το ψυγειο να ανοιγει.
Η μαμα μου ηταν λογικα.
"Πωπω και τρομαξα" ειπα και γελασα.
Καθησα στο κρεβατι και εβγαλα το ημερολογιο εξω.
Ο Τζον ηταν το πρωτο ατομο στην λιστα της Σαρας. Πιστευει οτι εκεινος θα μπορουσε να της ειχε κανει κακο.
Προσπαθω να θυμηθω μηπως ειχε φερθει καπως περιεργα και σε μενα αλλα οχι. Παντα τον θυμαμε ως τον καλο ανθρωπο της υποθεσης.
Αυτο που μου ειπε ο Σαμ το απογευμα μαζι με τα μηνυματα αλλαζει ολα τα δεδομενα.
Δεν ξερω πραγματικα τι να πιστεψω.
Ποιον να πιστεψω.
Ακουσα τοσο πολλα σημερα που το κεφαλι μου δεν το νιωθω.
Δεν ειχα ομως ορεξη να κοιμηθω.
Κρατησα το ημερολογιο στα χερια μου.
Ημουν ετοιμη να μαθω ποιο ηταν το δευτερο ατομο.
Φυσικα θα πρεπει να προσεχω μηπως μπει η μαμα μου στο δωματιο και μου το παρει οπως την αλλη φορα.
Ξαπλωσα στο κρεβατι και ανοιξα το ημερολογιο.
Ειδα το κομματι του Τζον και γυρισα σελιδα..
Ωρα να μαθω το δευτερο ατομο στην λιστα.
************************************

ΡΑΙΑΝ