Би сэтгэлзүйн салбартаа нэлээн амжилттай яваа.
Намайг ажиллаж байх хойгуур Жонгүүг нөгөө хүүхэнтэйгээ гэрлэчихсэн байнлээ.
Одоо хүртэл хорвоод мэндлээчгүй яваад өгсөн хүүхдээ бодохоор уйлчих гээд байдагаа нуух юун.
Ийн уйлах бүртээ Жонгүүгт хэлэх л ёстой байж гэж харамсана.
Нэг өдөр Хусог надаас хамт үдэшлэгт явахыг гуйсан. Би ч зөвшөөрсөн.
Би өөрийгөө нэг их гоёж гоодсонгүй. Хэдий Хусог намайг ирж авах ёстой байсан ч зохицуулах ажил байгаа гэсэн учир би таксинд сууж байна.
Замын түргжрэл их байсан тул би жолоочоос хурдны замаар явахыг шаардав. Жолооч ах ч миний хэлснээр хийлээ. Хусог ирчихлээ гэсэн мэссэж бичсэн байсан болохоор би аль болох хурдан очихыг л хүссэн. Гэхдээ энэ хүсэл минь миний амийг хутганы ирмэг дээр аваачина гэж би яахан бодох билээ.
