"Iııı... şey... şimdi... şey sen" sonunda konuşmaya başladı
"Kaylaa... sen bizim öz kızımız değilsin" ...................................................................................................................................................
Siz hiç yanınızda onlarca insan varken yanlız hissettiniz mi? Sadece bir cümle hiçlikte boğulduğunuz oldu mu? Düne kadar canınızı vereceğiniz aileniz size hiç bu kadar yabancı geldi mi !?
Duyduğum söz beynimde yankılanırken o an kendimi dünyadan soyutlanmış hissettim. Bir o kadarda yanlız. Sonunda gerçek dünyaya dönüp konuşmaya başladım. "Hahahhahaahahah" diye kahkaha atmaya başladım. Annem ve babam bana ucube görmüş gibi bakarken abim ve ablam ise hala şokun etkisindeydi. "Güzel doğum günü şakasıydı baba güldüğumüze göre artık yemeğe davam edebiliriz ha ne dersiniz." babam dolu gözleriyle bana baktı onu ikinci defa böyle ağlarken görüyordum ilki babaannemin ölümünde ikincisi ise şuan konuşmaya başladı "şaka yapmıyorum kızım keşke şaka olsaydı ama değil işte DEĞİL " bir hışımla ayağı kalktım"HAYIR YALAN SÖYLÜYORSUN YALAN SÖYLÜYORUM DESENE HADİ DESENE "annemin gözünden yaşlar akın ederken konuşmaya başladı " kızım bak zor bi durum olduğunu biliyorum en az senin kadar bizim içinde zor ama lütfen dinle lütfen"sona doğru sesi kısılmıştı onu ilk defa böyle çaresiz görüyordum sanki yavrusu elinden zorla alınmış bir aslan gibiydi.abim şoktan çıkmışçasına ayağı kalkıp "tamam. biri bu saçma duruma derhal bir açıklama getirse iyi olacak."tüm aile salonda toplanmıştık artık bu şaçma duruma açıklama bekliyorduk. Babam boğazını temizleyip konuşmaya başladı.
"Seni yetiştirme yurdundan aldığımızda daha 3 aylık bile değildin.annen yetiştirme yurdunda müdür bildiğin gibi sen daha birkaç günlükken yetimhenenin kapısina bırakıp kaçmışlar seni annen buldu. İlk 1 ay sana özenle baktılar ama sen hep ağlıyordun sadece annen kucağına aldığında susuyordun ve seni evlatlık almaya karar verdik. Bıraktıklarında üzerinde bir not kağıdı vardı üzerinde ise ' ismi kayla ' yazıyordu." Babam titrek bir nefes aldı . Annem babamın daha fazla devam e demeyeceğini anlamış olacakki devam etti.
"1 hafta önce öz ailen seni bulmuş. Ve bize tüm gerçekleri anlattılar. Aslında seni yetimhane onlar bırakmamışlar. Sen doğduktan 1 gün sonra ailenin düşmanlarından biri seni kaçırmış. Onlara senin öldüğünü söylemişler ama öz ailen inanmamış , ve 17 yıl seni aramışlar. Ve bulmuşlar. " "peki " yutkunarak devam ettim " beni nasıl bulmuşlar." Babam "seni kaçıran kişi amcanmış. Bize anlattıklarına göre öz baban ve amcan arasında büyük bir kavga varmış. Ve seni kaçırmış ama 2 ay önce amcan vicdan azabına dayanamamış ve babana seni bıraktığı seni yetimhaneyi söyleyip intahar etmiş. " abim birden ayağa fırlayıp "OLAMAZ O BENIM ÖZ KARDEŞIM ANLADIDINIZ MI ÖZ" ablam ise abimin söylediklerinden sonra hıçkırıklara boğuldu. Bense transa geçmiş gibi anne ve babama bakıyorlardı.sonunda transtan çıkıp konuşmaya başladım.
"nasıl yani şimdi siz benim gerç-"abim sözümü bitirmeme izin vermeden bana sıkıca sarılıp yüzümü avuçları arasına aldı" şşşt , sakın üzülme sen ne olursa olsun benim kardeşimsin tamam mı ne olursa olsun."ablam "tabiya kardeşimsin sen benim"ve oda sarıldı gözümüzden yaşlar akın ederken konuşmaya çalıştım."p-peki şim-şimdi ne o-olacak." Öz ailen bu akşam buraya gelecekler ve bir karar alacağız." Artık bu konuşmaya dayanamıyacaktım koşarak odama çıktım abim ve ablam arkamdan gelecekken babamı 'bırakın yanlız kalıp düşünmeye ihtiyacı var' dediğini duymuştum gerçekten düşünmeye ihtiyacım vardı. Kapımı kitleyip duvarın yanına çöktüm. Hep yaptığım gibi dizlerimi gövdeme kadar çekip başımı dizlerime dayayıp düşünmeye başladım. Yanlız kaldığımda yaptığım gibi iç sesimle tartışmaya başladım.
Şimdi ne olacak iç ses. Ben ne yapacağım.
Büyük ihtimalle sana seçim hakkı sunacaklar.
Peki ben ne yapmalıyım.
Valla ben sadece iç sesim tavsiye veremem. Çok tavsiye istiyorsan birilerine danış.
Tabi ya benim neden daha önceden aklıma gelmedi. Seni seviyorum iç sesim bee.
Eeeeehtâbi kimin iç sesiyim.
Sus be hemen ego kasma
İç sesimle tartışmamızı bitiren telefonumun zil sesiydi. Baktığımda cenkin arandığını gördüm.
İyi ki do- bi dakika bi dakika kayla sen ağlıyor musun.
Güzelim şimdi sen hazırlan ben 10 dk içinde ordayım tamam mı bizimkileri de alıp her zamanki yerimize gidiyoruz tamam mı?
Konuşmama fırsat vermeden telefonu suratıma kapattı. Normal de bu davranışı üzerine kafasının etini yerdim ama şuan da o kadar bitik bir durumdaydım ki konuşmaya bile mecalim yoktu. Üzerime bi pantlon tröst (nasıl yazıldığını bilmiyorum) geçirdim.belimede bir hırka bağlayıp aşagı indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anne ve babamı görmek istemediğim için bir şey dahi söylemeden kapıyı çarpıp çıktım. Kapının önünde cenki gördüğümde ona doğru koşup sıkıcana sarıldım ve arabaya binip huzur bulduğum tek yere doğru yola çıktık.
