8.SINIF
Sınıfa girdigimde sınıf boştu. Yine okul kıyafeti giymemiştim. Eşofmanlarla gitmiştim. Okulda hiç arkadaşım yoktu. Yalnızdım. Genelde okul çıkışlarında bazı erkeklerle cafeye sigara içmeye giderdim. Ve pek konuşmuyordum. Sıraya en arka yerine yerleştim. Ve kitap okumaya başladım. Haftada 3-4 roman bitirecek kadar âşıktım kitaplarıma.
Ve sınıfa kızlar girdi. Bana küçümseyen bir bakış atıp yerlerine geçtiler. Pek seçilmezdim sevilmezdim okulda. Kendi kafamda yaşayan bi kızdım. Ve depresyonda olduğumu düşünüyorlardı. Belkide öyleydim bilmiyorum ama benim seçimim farklıydı. Ve yaşadıklarım çok daha farklı.
Kızlar hâlâ benimle ilgili konuşuyorlardı. Bana bakıp bakıp gülüyorlardı. Ne zaman bitecekti bu okul çilesi ? Nefret ediyordum. Ve diğerleri de gelmeye başladı. Kimi " Depresyooon " diye bagriyor kimiyse " antidepresanlarin nerde lan senin " diyip gülüyorlardı.
Bıkmıştım. Bu okuldan bıkmıştım. Insanlardan bıkmıştım. Nefret ediyorum. Insanlara göre kolaydı. Bilmeden yargılamak. Ön yargı denen bok zaten insanların psikolojisini bozan bir şeydi.
Intahar etmek istiyordum. 14 defa denemeye kalktım. Ama hiç bi ise yaramamıştı. Çok bıkmıştım. Ve altında yatan bir çok neden vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Depresyon
ChickLitHiç âşık oldunuz mu ? Hiç aldatıldiniz mı ? Hiç bir erkeğin/kızın arkasından ağladınız mı ? Dostunuz size büyük bir kazık attı mı ? Antidepresan kullandiniz mi ? Yalnız oldunuz mu ? Ben hepsini yaşadım. Ve şimdi de yazmaya başladım
