Siyah ve Beyaz ♤taejin

#10#

Tek katlı evin bahçesine girdi TaeHyung. Sonra kapıya tıklattı. Gıcırdayarak içeriye doğru açılan kapının aralığından içeriye bakındı. Ses seda yoktu.

Evin içine adım atınca yerdeki kan lekeleri gözünden kaçmadı.

Kan lekesine dokundu, kurumuştu. Bir iki gün önceden kalma olmalıydı.

Gözleriyle etrafı taradı ve aralık olan bir kapının ardında battaniyenin içine gömülü bir beden gördü.

Hemen odaya daldı ve SeokJin'i dürtmeye başladı.

Alnından akan kan artık kurumuştu; zorla göz kapaklarını araladı.

Kendisini TaeHyung'ın kolları arasında gören SeokJin şaşırmıştı. Kaç gündür uyuyor olduğunu bilmesi zordu. En son feci halde dayak yediğini ve başını yere vurduktan sonra zorla kendini yatağa attığını hatırlıyordu.

"Çok kötü haldesin, seni salak!"

TaeHyung'ın gözlerinden akan yaşlar, SeokJin'in yanağına damladı bir kaç defa. Sonra TaeHyung'ın kolları arasından ayrıldı ve saçlarını karıştırdı. Bakışlarıyla yine 'ben iyiyim' imajı çizmeye çalışan SeokJin'e bu kez inanmadı TaeHyung.

"Yaranı temizleyeceğim." Yavaş yavaş kurdu bu cümleyi ve SeokJin'i bileğinden tuttuğu gibi lavaboya götürdü. Onun yarasıyla ilgilenirken; SeokJin, TaeHyung'ın gözleri içine bakamadı.

İkisi beraber aynı odaya geri girdiklerinde, telefonunu çıkardı ve hemen bir mesaj yolladı SeokJin'e TaeHyung.

Ailen tarafından dövülüyorsun öyle değil mi?

SeokJin'in cevap vermeyeceğini farkedince başka bir mesaj yazmaya koyuldu TaeHyung.

Sorun değil, söylemek istemiyorsan söyleme.

Yine de ne kadar inkâr edersen et biz arkadaşız SeokJin ve ben senin için çok endişeleniyorum.

Lütfen yakın zamanda her şeyi anlat bana.

Daha fazla beklersen sana endişelenmekten öleceğim.

Olur mu?

Peki.

Başını kaldırdı ve hemen önündeki yorgun bedene bakındı TaeHyung. Gerçekten zor zamanlar geçiriyor olmalıydı.

Şimdi gidiyorum.

Lütfen yarın okula gel olur mu?

Tamam.

Bu kez gerçekten gelmek zorundasın.

Yoksa yine evine dalacağım.

Ve şey,

Bir daha kapıyı açık bırakma.

Tamam.

Dikkat edeceğim.