HERCAİ|REYMİR•

KALBIMDEKİ ACI•

  Uzun bir aradan sonra tekrar sizlerleyim!💙

Biraz kafa dinleyip bölümü o sekilde yazmak istedim.Çünkü diğer bölümde bir şeyleri yarım bıraktım ve bunun için güzel yazabilmek adına dinlenmem gerekliydi beklettigim için özür dileyerek bu bölümü   Busraokms 😊adli en iyi okuyucuma ithafen yazdım.

🎀Iyi okumalar.

***

Miran:

Reyyan'in simsiyah gözlerine daldigimda hayat benim için durmuştu sanki.

Yorungemde sadece onun gözleri vardı yüzünü incelediğimde daha sonrasında gözlerimi dudaklarında gezdirdim mükemmel bir ressamın elinden çıkmış gibiydi.

Uzun uzun incelerken bu rüyayı bölen Hazar Bey sayesinde konuşmama yanıt bulabilmistim.

''Kizimizi sağ salim eve getirdin hakkın ödenmez Miran Bey oğlum.Gel bir acı kahvemizi ikram edelim sana''

Reyyan annesi ile içeriye giderken bir yandan da gözlerini dikmiş dik dik bana bakiyordu.

Ben o gözlerde her şeyi görmüştüm.Aşki,merhameti hatta kendimi bile..

Ama intikam uğruna böyle bir masuma nasıl kiyacaktim?Adalet bunun neresindeydi hiç bir fikrim yok.

Tek bildiğim Reyyan Sadoglu benim dusmanimdi.Daha doğrusu düşmanımın kızıydı.

Içeriye girdiğimizde hepimiz yerimizi almış oturuyorduk bir yandan da Şadoglu ile olan ortaklığımız,iş,güç derken içeriye başka bir kız girmişti.

Saçları sarı gözleri mavi teni bembeyaz olan üstünde pembe bluzu ile giren bu barbie cakmasi kızın üzerinde cokta durmadım.

Bize kahveleri ikram ederken bende planimi tıkır tıkır işlemek üzere yola koyulmuş bekliyordum olacakları.

Ismini bilmediğim kızın daha sonrasında Nasuh'un torunu Yaren olduğunu öğrendim.Bana doğru işveli bakarken bir yandan da kahveleri ikram ediyordu.

''Buyrun Miran Bey kahveniz'' derken bile gözleri beni yemiş bitirmişti.Anlaşılan bu kız Reyyan'in kuzeniydi ve benden hoşlanıyordu.

''Teşekkür Ederim'' derken artık konuya girmem gerektiğini anlamıştım.

Nasuh ve Hazar bana doğru dikkatle bakarken ben ise kravatimi gevşetip artık bu işi kökten bitirmek istiyordum.

Reyyan'i ilk gördüğüm zamanı hatırladım gözlerimi kapattigimda ona nasıl kiyacagimi bilemiyordum.

Insan sevdiğine kiyar mi?Kiymaz.Ama benim anneme babama kiymislardi hemde tam karsimda oturan Hazar yapmisti butun bunlari.

Reyyan:

Annem ile birlikte içeriye girdigimizde o yumuşacık elleriyle şefkatli bakışlarıyla bana moral vermişti.

''Kızım seni çok merak ettik ben baban amcan deden hele hele Azad perişan oldu"

Ben ise gözlerimi fal taşı açmış annemi dinliyordum.Dedem beni merak etmişti bu cok olağan dışı bir durumdu.

Saskinligim cok uzun surmeden kendi odama cekilmistim.

Annem basimi okşayarak gidecekti ki tam o sırada Azad abim kapıyı tıklayarak annemden izin aldı girmek için.

''Yenge Reyyan'i görebilir miyim?'' derken annem ise girmesi için izin vermisti.

Odaya yavaş yavaş adimlarken bir yandan da canımı acitmamak adına yanıma oturmuştu.