Balkonda biraz daha durdum ve içeri girdim, aslında tam girmiş sayılmam resmen içeri uçtum. Balkondan içeri girecekken ayağım takılmıştı, ben de sendeleyip yere yapışmıştım. Seni sakar geri zekalı... diye söylenirken annemin sesini duydum. Bir bitmedin anneciğim...
-Yavrum iyi misin?
-Bir şey yok anne, yere kapaklandım o kadar.
Demez olaydım. Annem ikişerli üçerli merdiveni çıkmaya başladı ve odama geldi.
-Bir yerin acı-
Cümlesini tamamlayamadan bayıldı. Harika. Gerçekten harika.
Annemin kan görmeye dayanamama gibi bir durumu vardı, benim de dizimi duvardaki (yere yakın yerde) çivi çizmişti ve kanıyordu. Günüm neden bu kadar harika? (!)
Babamı annemi yatağa taşımama yardım etmesi için çağırdım.
Ben de dizimi sarmak için lavaboya geçtim.
O sırada Ege mesaj attı.
Ege: Naber?
Ona her şeyi anlatacak mıydım? Tabi ki de evet 🙂.
Başladım yazmaya.
- Az önce balkona çıkmıştım...
Diye başladım ve tüm olayı anlattım.
Ege:Dizin nasıl?
- Bok gibi :)
Ege: Çok mu kötü?
Bok gibi dedim ya.
- Evet.
Ege: Geleyim mi oraya?
- Sevgi gösterisi yapmanın sırası mı?
Ege: Sevgi gösterisi falan yapmıyorum. Ciddiyim.
🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Var Ya Sen
Short StoryAma birbirimizden vaz geçmek için henüz çok erken değil mi?