Zapraszamy do wakacyjnego wydania POGODNIE!
W końcu, po miesiącach pracy i wysiłków, uczniowie dobili do brzegu zwanego możliwością relaksu i odpoczynku. Wielki szyld głoszący ❝wakacje❞ nareszcie ukazał się naszym oczom, przynosząc ze sobą nieboty...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Nadeszły wakacje, a z nimi nasza słoneczna polecajka! Na zewnątrz jest upał i nie każdemu marzy się spacer w takiej duchocie. Dlatego nasza słoneczna polecajka zastąpi Wam słońce i przy okazji poleci kilka opowiadań, które może jakimś cudem pomogą Wam w gorące dni.
W tym miesiącu polecę Wam różnorodne opowiadania, z których każde ma w sobie coś specjalnego. Proszę nie spodziewać się długich recenzji. Znajdziecie tu opis opowiadania oraz moją krótką opinię. Mam nadzieję, że któreś z tych opowiadań przypadnie Wam do gustu, ale nie przedłużając już: zaczynamy!
Opowiadanie jest idealne dla osób, które interesują się psychologią bądź filozofią. Opowiada między innymi o problemach bohaterów, którzy w szybki sposób i dość nietypowy znienawidzili się do tego stopnia, że nie potrafią na siebie spojrzeć, a każde słowo przechodzi im ciężko, w dodatku podniesionym tonem. Teraz pewnie pojawi się w waszych głowach masa pytań typu jak: „Przecież nie muszą się widywać", „Jak siebie nienawidzą, to po co utrzymują kontakt". Życie jednak nie jest takie proste, jak niektórym się wydaje. Jedyne, co ich łączy, to dziecko, dla którego byli poniekąd zmuszeni razem zamieszkać. Trudno im to wychodziło, gdyż codziennie stwarzali kłótnie. Raz małe, raz duże. Po pewnym czasie bohaterowie zaczynają rozumieć swoje błędy. Kontakt pomiędzy dwojgiem poprawia się do tego stopnia, że są w stanie otwarcie ze sobą rozmawiać. Zbliżają się coraz bardziej do siebie tak, że w pewnym momencie można pomyśleć, że wybaczyli wszystkie krzywdy, jakie sobie nawzajem zrobili... Ale teraz pytanie brzmi: czy na pewno? Życie nie jest takie łatwe, jak nam się wydaje i dochodzi do poważnej sytuacji, w której bohaterowie nie mogą wybaczyć sobie nawzajem. Obwiniają się, krzyczą, płaczą, ale dzięki tej tragedii potrafią powiedzieć do siebie: "kocham cię" i zaczynają rozumieć, co oznacza miłość.
☀️️Opis autora☀️
Ty. On. Wasze wspólne, śliczne dziecko. Rodzina. Marzenie każdej kobiety. Na pewno nie marzysz o tym, że twój partner będzie cię nienawidził. Że nie będziesz mogła na niego spojrzeć, a on na ciebie. Że on powie cokolwiek, byle tylko cię zranić. Że twój idylliczny obrazek cudownej, kochającej się rodziny pójdzie się pieprzyć. Że całe życie przewróci się do góry nogami. Szybko się okazało, że to Dylan był moją wodą. Był tym, który ograniczył mi tlen. Pod jego naporem szybko zgasłam, tak jakby nigdy mnie nie było, choć przecież kiedyś to dzięki niemu odżyłam. Ale teraz znów byłam tą Camillą, która niczym się nie wyróżniała. Której nikt nigdy nie zauważał, której nikt nigdy nie kochał.
☀️Opinia☀️
Uważam, że opowiadanie jest rewelacyjne. Akcji za dużo nie ma, ale samo przekazanie ludzkiej psychiki jest niesamowite. To właśnie napędza rozwój akcji. Tak jak wyżej wspomniałam, opowiadanie jest w sam raz dla osób, które interesują się psychologią bądź filozofią.
