W Otchłani Życia(Zakończone)✔

1. Biografia Głównych Bohaterów

Nazywam się Madeline Smith. Mam 16 lat i aktualnie przebywam w rodzinie zastępczej,która składa się jedynie ze starszej kobiety-Casey. Kiedy miałam 9 lat mojego ojca zabrała policja, ponieważ z tego co wiem okradł jakiś duży sklep, a następnie zabrali mnie oraz mojego młodszego brata do rodzin zastępczych.

Kathrine-nasza matka nigdy się nami nie interesowała,zawsze miała ważniejsze rzeczy na głowie niż jej własne dzieci,dlatego też wraz z moim młodszym bratem zostaliśmy zabrani do domu dziecka,a następnie przydzieleni do rodzin zastępczych.

Moja matka odwiedzała mnie jak i Jason'a, lecz nie zamierzałam udawać że wszystko jest dobrze. Kathrine nie starała się nas odzyskać i zabrać do domu, po prostu wolała raz w miesiącu przyjeżdżać i udawać jaką to ona jest świetną matką. Jedna z moich rodzin adopcyjnych znęcała się nade mną, przez co zostałam przeniesiona do pani Casey. Byłam zamykana w pokoju na parę dni, przypalana papierosami oraz zmuszana do robienia wszystkich obowiązków domowych, zaczynając od sprzątania, a kończąc na praniu i gotowaniu.

W każdej szkole jakiej byłam, kiedy ktoś dowiadywał się o mojej przeszłości  jaki i mojej sytuacji, skreślał mnie. Po prostu zostałam skreślona przez przeszłość, która cały czas w oczach innych definiowała moją przyszłość, lecz mam nadzieję, że chociaż raz, cały mój świat się nie zawali, po prostu pozwoli zapomnieć mi o tym wszystkim przez co jestem niczym i nikim, wobec innych. To wszystko było jak jeden wielki huragan, który się zatrzymywał i kiedy zaczęłam się przywiązywać do mojej nowej rodziny, znów powracał.

Moim jedynym celem życiowym było, by zabrać Jason'a zdala od tych wszystkich fałszywych ludzi. Żebyśmy w końcu byli razem, żebym mogła go chronić, przed całym mrokiem tego okropnego świata i tajemnicami, które każdy z nas skrywa. Jason aktualnie ma 12 lat. Casey dwa razy w tygodniu wozi mnie do domu, w którym się on znajduję. Chłopiec uwielbia rakiety kosmiczne oraz wszystko co jest związane z gwiazdami, bądź kosmosem i astronautami, natomiast ja uwielbiam rysować.

Bardzo często przelewam moje uczucia na papier, tworząc przy tym kolejny rysunek ukazujący jak ludzie potrafią zniszczyć człowieka. Przez te wszystkie "wędrówki" po różnych domach, uczyłam się jak nie ufać nikomu. Z dnia na dzień zamykałam się coraz bardziej, aż w końcu przestałam w ogóle rozmawiać z kim kolwiek. Moje życie jest jak czarna dziura,raz mnie wciąga, lecz za chwilę wyrzuca-jak biała dziura.
I tak właśnie wygląda życie Madeline Smith,nie wysokiej blondynki,o błękitnych oczach i nie nagannej figurze, natomiast życie Jason'a Smitha'a było całkiem inne niż jego starszej siostry, czyli mnie.

W jego błękitnych oczach często pojawiał się strach, lecz  bardzo szybko starałam się uspokoić brata. Często gładziłam go po jego blond czuprynie i tak właśnie wszystko wracało do normy, lecz tylko w oczach chłopca, ponieważ nie rozumiał on powagi sytuacji w jakiej się znajdujemy.