Psikopat Jeon Jungkook{1}

BÖLÜM ELLİ İKİ

Suho ile 2 saat dolaştıkdan sonra eve dönmüştüm. Odama gidip üstümü degiştirdim. Junghyun'a bakmaya gitmeden o benim yanıma gelmişti bile.

Jh: unnie neredeydin?

Yuna: hiç kuzenimin yanındaydım. Ee nasılsın küçük prensim?

Jh: iyiyim unnie.

Yuna: sen niye geldin. Dur dur sende birşey var ne istiyorsun yine bakalım?

Dedim ve saçını karıştırdım.

Jh: unnieeee

Sesini bebek gibi çıkarıyordu.

Jh: unnie ben abimle lunaparka gidecegim.

Yuna: git tatlım ama bunu neden bana söylüyorsunki?

Jh: şey çünkü seninde gelmeni istiyorum lütfennnn?

Yuna: ne? Ama ben gelememki sen abin ile git başka bir gün biz birlikte gideriz.

Jh: niye yoksa sendemi beni sevmiyorsun?...

Dedi ve aglamaya başladı. Off cidden ne yapacaktım şimdi?

Yuna: hayır canım seni çok seviyorum hatta gelmek isterim ama abine ayıp olur.

Dedim ve o an içeri jungkook girdi.

Jk: noluyor?

Jh: abii ben unnie ye bizimle lunaparka gelmesini söylüyorum ama gelmiyorr

Dedi ve abisine sarılarak aglamaya başladı.

Jk: yuna sen onun bakıcısı degilmisin?

Yuna: evet bakıcısıyım.

Jk: galiba işini dogru düzgün yapmıyorsun bir bakıcı olarak onun gittigi yerlere sende gitmek zorundasın!

Sesi duygusuz ve kaba geliyordu. Belki de haklıydı böyle yapmakta. ben ona birşey söylemeden onu terk ettim ama söyleme gibi bir şansım olsaydı bunu kesinlikle yapardım. Ama bu davranışları beni çok üzüyor. Ama aglayıp üzülmesinden iyidir bence bu halleri...

Yuna: pekala efendim. Junghyun Geliyorum.

Jh: yuppiii unnie de geliyor. Neyse abi gel biz çıkalım unnie hazırlansın.

Dedi ve abisini kolundan çekiştirerek odadan çıkardı.

Onu görmeye dayanamıyordum ama görmemeyede... onun bu hali kalbime bir bıçak gibi saplanırken üzgün halide beni boguyordu... ona yakın olupta dokunamamak beni delirtiyordu... en çok ta onu benim terk etmem bana koyuyordu.

Ama artık elimden birşey gelmez çünkü o beni unuttu bile... peki ya ben onu unuttummu hayır unutmadım ama işte unutmadıgım için bu kadar acı çekiyordum ama ben seni unutmamaya yemin ettim jungkook...

Üstümü degistirip biraz makyaj yaptım. Odadan çıkacakken elimi fark ettim. Hala o günkü bezle duruyordu. Bezi hızla çıkartıp elime baktım kan elimde kurumuştu yaraların içi ise gözüküyordu hala. Hızla krem aramaya başladım yoksa daha kötü olacaktı ama yoktu nerede bulabilirdimki.

Kapının tıklanmasıyla duraksadım.

Jk: hadi yuna iyiki bir hazırlan dedik 2 saat geçti!!

Off cidden bu çocuk bana her seferinde laf koymaya alıştı ya ama yinede haklı onu bırakan bendim o yüzden sana boyun egecegim jk...

Jk: hey yaşıyormusun bak giriyorum içeri...

İçeri girdiginde elimi arkama koyup gülümsedim.