Psikopat Jeon Jungkook{1}

BÖLÜM OTUZ BEŞ

Babasının öldügünü duymak onun için çok acı verici birşey olsa gerek...

Jk : yuna nasılsın iyimisin?
Ne zaman uyandın?

Yuna : m-mektubu ver jk...

Jk : hayır sen iyileşmeden olmaz vermem.

Yuna : az önce duyduklarım dogrumuydu babam öldümü jk ve babam hakkında bilmedigim ne var sen biliyormusun lütfen eger biliyorsan söyle??...

Jk : tamam yuna herşeyi anlatacagım ama ilk önce iyileşmen gerek

Yuna : a-ama...

Jk : aması filan yok eger sözümü ikiletirsen hiçbirşey söylemem şimdi bu konuyu burda kapatalım

Yuna : pekala.

YUNA'DAN_____

Gözlerimi açtıgımda hastanedeydim ve odada uyandıgımdan habersiz bir mektup okuyan jk vardı anladıgıma göre babamın mektubuydu o ölmüşmüydü ama nedense o yaşıyormuş gibi hissediyordum sanki onun yerine ben ölmüştüm kalbim herzaman kinden farklı bir ritimde atıyordu sanki... jk bu konuyu kapatalım dediginde ise pekala dedim çünkü şuan bu konu hakkında tek kelime bile etmek istemiyordum. Gözlerimi kapatıp annemin dediklerini düşündüm biliyorum böyle deli gibi ölmüş biriyle konuşuyorum ama ya eger yaşıyor olsaydı yine böyle konuşurmuydu cevap ise evet annemi tanıdıgım kadarıyla evet böyle konuşurdu.

5 saat sonra

Yuna : yha jk ben gitmek istiyorum artık bu hastaneden

Jk : hayır olmaz yuna doktor tehlikeli olur dedi

Yuna : of iyi tamam bariii bana su getir bogazım kurumuş

Jk : git sen al derdim de hadi bu sefer dinleyecegim hastasın

Yuna : kkk şapşal

Hasta oldugum için jk'a yaptırmadıgım iş kalmadı git su getir git yemek getir git doktoru çagır ve benzeri şeyler kkk ama bu jk'tanda iyi ev kadını olurmuş ha çok hamarat... ben jk'a iş yaptırırken içeri doktor girdi

D : nasılsın yuna hanım?

Yuna : iyiyim.

D : hmm iyi oldugunuza göre artık evinize gidebilirsiniz

Jk : oh be heleşükür hasta diye bana yaptırmadıgı iş kalmadı...

Jk sevinten zıplarken kalbime bir agrı girdi ama digerlerine çaktırmadım ve hasteneden çıkmayı bekledim jk doktorla beraber bir yere gitti sonra yanıma geldi.

Jk : herşey tamam artık gidebiliriz

Yuna : peki gidelim.

Kalbim hala agrıyordu sanki ben kalbimin ritmine alışamamıştım bir degişik atıyordu. arabaya bindigimizde kafamı cama yasladım ve düşünmeye başladım mektupta ne yazıyordu? acaba neden bana okutmadı? neden sanki herşeyi tam bilmiyormuşum gibi hissediyordum? neden degişik hissediyordum?... neden bu kadar çok soru var ama cevapları yok?

Jk : ne düşünüyorsun yuna?

Jk : yuna?!!

Yuna : hı! Efendim?!

Jk'un aniden bagırmasıyla yerimde sıçradım ve kafamı cama çarptım

Yuna : ahh acıdı!!

Jk : oh canıma degsin burada iki saattir sana sesleniyorum!

Yuna : ne bagırıyorsun ya duymamışım hem hasta bir kıza oh canımamı diyorsun terbiyesiz!!...

Jk ilk başta gülsede hasta kıza dedigimde suratı düştü. Ama nedense gözlerinin doldugunu anlıyordum