Μόνο εσένα θέλω δίπλα μου (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)

Κεφαλαιο 3ο

"Εμμμ μπαμπά " η φωνη μου ηταν σταθερη, ηταν πολυ εκνευρισμενος και δεν ηθελα να πω κατι που θα ξεσπουσε πανω μου

"Τι θες και εσύ ;" Γυρισε το κεφαλι του και με κοιταξε

Αυτό δεν περίμενα να πάει έτσι..κατέβασα απογοητευμένη το κεφάλι μου και ένιωσα να έρχεται και να στέκεται απέναντι μου

"Έλα Συγγνώμη Κωνσταντίνα μου το ηθελα " ξεφυσηξε

"Τι ήθελες να μου πεις; "Με εκανε να τον κοιταξω, ηταν πραγματικα στεναχωρημενος

"Τι γινεται; γιατι φωναζεις με τον θειο;" ξεφυσηξε και εκανε μερικα βηματα μπροστα μας

Η εξωπορτα ανοιξε , ηταν η μητερα μου με σακουλες απο το σουπερ μαρκετ στα χερια της

"Τιποτα, δεν χρειάζεται να δινεις σημασια εσυ!"

"Τι γίνεται εδώ" Μας ρωτησε η μητερα μου και της χαμογελασα

"Σε εψαχνα παντου, που ησουν;" την ρωτησε ο πατερας μου και την πλησιασε για να την βοηθησει

"Ημουν εξω" Του απαντησε

"Πάω πάνω εγω" Με κοιταξαν και εφυγα γρηγορα για το δωματιο μου

Μολις το ματι μου επεσε πανω το πιανο μια πολυ ποθητή αισθηση να παιξω κυριαρχησε μεσα μου, ετσι καθισα στο καρεκλακι

Μου το είχε πάρει ο μπαμπάς μου όταν ήμουν 10 χρονών για να ηρεμώ και να απασχολώ το μυαλό μου όταν δεν ημουν καλά, ο γιατρός μας το πρότεινε, είπε ότι είναι πολύ καλό στην περίπτωση μου

Τα δαχτυλα μου ακουμπουσαν με τοση αγαπη καθε πληκτρο και η μελωδια που ειχα δημιουργησει με εκανε να αισθάνομαι υπεροχα.

Ηταν μεσημερι και ξαφνικα φτασαμε στο απογευμα, ο ηλιος ειχε γυρισει προς το παραθυρο μου που χαζευα απεξω οταν καθομαι εδω και παιζω

"Κωνσταντινα να σου π..."Ανοιξε την πορτα ξαφνικα και η μουσικη σταματησε. Ηταν ο γρηγορης

"Συγγνώμη που σε ενοχλω αλλά Κωνσταντινα ήθελα να σου μιλήσω" Μπηκε μεσα και εκλεισε την πορτα

"Δεν πειράζει" Ειπα και γυρισα να τον κοιταζω

"Ακουσα τον μπαμπα πριν να φωναζει και ξερω πως ησουν εκει" Εγνεψα καταφατικα το κεφαλι περιμενοντας να συνεχισει

"Συμβαινουν καποια πραγματα και θα ηθελα να σου πω καλυτερα να μην ρωτας τον μπαμπα" τον κοιταξα ερωτηματικα, το ειχα καταλαβει και εγω πως κατι δεν πηγαινει καλα