Ορεστης POV
Αλλη μια μερα μολις ειχε ξημερωσει, πλεον ειχα χασει το μετρημα, δεν ειχα ιδεα ποσες ωρες εχω κλεισει εδω μεσα, Ανθρωποι με προσπερνούσαν, ηταν ολοι τους σκεπτικοι. Τα παραθυρο ηταν φωτεινο, Κοιταξα γυρο μου, ακομα μια μερα που γινοταν πανικος στο νοσοκομειο
Διπλα μου βρισκοταν η Αγγελικη, ειχε τα ματια της κλειστα και η ανασα της εβγαινε ρυθμικα απο το στομα της, τραβηχτηκα λιγο πιο κοντα της για να την σκεπασω καλυτερα με το σεντονι που της ειχαν προσφερει για το δυσκολο και ψυχρο βραδυ
Ηταν σαν φαντασμα, δεν ετρωγε, δεν μιλουσε, μοναχα εκλαιγε και κατηγορούσε τον εαυτο της. Ολοι ημασταν διπλα της. Ακομα και ο Αντρεας, μου φωναζε σε καθε επικοινωνια που ειχα μαζι του να προσπαθω να της αποβαλω ολες αυτες τις σκεψεις που ενιωθε. Δεν τον αφησα να βρεθει στο νοσοκομειο ομως γιατι ηξερα πως η Αγγελικη θα εφευγε. Ολοι εψαχναν την Κωνσταντινα και αγωνιούσαν καθε λεπτο που περνουσε για την ζωη της. Κανεις δεν ηταν αισιοδοξος ομως.
Δεν αντεχα αλλο να τους βλεπω απαισιόδοξους, την κοροιδευαν, αυτο εκαναν! δεν την βοηθουσα να ξυπνησει, ακομη και αν εκεινη το ηθελε. Οπως και εγω!
Ηταν αδικο αυτο που τις συνεβαινε, ποσο μαλλον στον οποιο δηποτε θα ηταν αδικο, Δεν γινεται να μαχαιρωσει καποιος μια κοπελα χωρις να προηγηθεί κατι, ηταν σχεδιασμενο να γινει.
Ανοιχτούς λογαριασμους μυριζόμουν που δυστυχως κανεις δεν γνωριζε, ουτε το ειχε φανταστει. Εγω ομως ημουν καχύποπτος και προσγειωμένος στην πραγματικοτητα. Αυτος που το εκανε ειχε καποιον σκοπο, αλλωστε η αστυνομια βρηκε ολα της τα προσωπικα αντικειμενα και δεν μπορουσε να θεωρηθει κλοπη, ουτε βιασμο ειχε υποστεί. Δεν ηξερα τι σχεσεις ειχε η οικογνεια της με την αστυνομια παντως οι δηλωσεις των αστυνόμων ηταν αυτονόητες, σαν να γνωριζαν τον δραστη, ακομα και το περιστατικο δεν φανηκε να τους αφηνει άναυδους, περιμεναν πως θα συνέβαινε.
Η αγγελικη ανοιξε τα ματια της, με κοιτουσε
"Ορεστη; ξυπνησε; ζει;" Ειπε και πεταξε το σεντονι απο πανω της, σηκωθηκε αποτομα και ετρεξε εξω απο την εντατική
Ολοι γυρο ηταν ησυχοι μα η ξαφνικη αντιδραση της Αγγελικης τους ταραξε, εγω ετρεξα κοντα της και την εβαλα στην αγκαλια μου, της ελεγα να ησυχασει μα εκεινη αρχισε να κλαιει ξανα
"Σε παρακαλώ μην κλαις άλλο " επαναλάμβανα ξανα και ξανα ψιθυριστά , εκεινη με εσφιξε και την τραβηξα ξανα πισω στις καρεκλες.
STAI LEGGENDO
Μόνο εσένα θέλω δίπλα μου (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)
Storie d'amoreΔυο χαρακτήρες ατίθασοι και ανυπόμονοι για την ζωή που τους είχε χαριστεί ως δώρο , τα προβλήματα όμως αρχίσαν να τους φέρνουν πιο κοντά, ολο ένα και πλησίαζαν, ο ένας ζόρικος και ο άλλος ευαίσθητος. Πολλά λάθη του παρελθόντος... Και ακόμα περισσό...
