Μόνο εσένα θέλω δίπλα μου (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)

Κεφαλαιο 14ο

Περπατουσα βιαστικά με προορισμο στην πισω αυλη του σχολειου που θα βρισκοταν η Κωνσταντινα. Το ηξερα γιατι καθε φορα που συνεβαινε αυτο με τον Αντρεα την κοιτουσα κρυφα να καθεται μονη στο απομερο μερος 

Πριν λιγους μηνες και εμεις το ειχαμε στεκι εδω πισω μα οταν τα αγορια ξεκινησαν να φλεταρουν με κατι ξανθιες απο το Α4 πλεον εδω πισω ξεχαστηκε απο εμας, εκεινη καθοταν παντα στην θεση που μου αρεσε να βρισκομαι και αυτη η κινηση με χαροποιούσε διοτι ηταν παρατηρητική απεναντι σε εμενα 

Αυτη την φορα ομως ηταν η μοναδικη που καθοταν κατω, στο τελειωμα του τσιμεντου με γυρισμενη την πλατη προς τον διαδρομο 

Με αργα βηματα βρεθηκα διπλα της χωρις να με ακουσει και φανηκε η ταραχη που ενιωσε οταν ειδε το σωμα μου να καθεται στο κρυο και βρόμικο εδαφος 

"Φυγε σε παρακαλω, δεν θελω να σου μιλησω" Ειπε και τραβήχτηκε αρκετα απο κοντα μου 

"Ωωω ελα τωρα" δυσανασχέτησα και την πλησιασα μα εκεινη μου εριξε μια απειλητικη ματια 

"Θελω να φυγεις τωρα!" Εφτιαξε τα ζαρωμενα ρουχα της και επειτα τα ανακατα μαλλια της χωρις να μου ριξει ουτε μια ματια 

"Θελω να απολογηθω για τον φιλο μου" Δεν ηξερα γιατι της το ελεγα αυτο μα ειχα την αναγκη να το κανω 

"Ορεστη! Κοψτο αμεσως τωρα αυτο το παιχνιδακι, βαρεθηκα να σε βλεπω σιωπηλο να παρακολουθεις απλα χωρις καμια εκφραση" Την κοιταξα εκπληκτος, το στομα μου ανοιξε ελαχιστα απο την εξιστόρηση της μα προλαβα και το συμμάζεψα γρηγορα 

Ειχα μεινει ακομα μια φορα εκπληκτος για το ποσο καλα παρατηρουσε την καθε κινηση μου και πλεον ημουν εγω εκεινος που ενιωθε ευαλωτα και απειλη, σαν να καταλαβα πως αισθανεται τοσο καιρο 

"Κωνσταντινα...." Ειπα μοναχα το ονομα της αλλα εκεινη με διεκοψε γιατι σηκωθηκε απο το αβολο εδαφος και πλεον βρισκοταν σαν γιγαντας φανερα εκνευρισμενη να την κοιταζω 

"Ησουν παντα δειλος Ορεστη, μα ειχα μια μικρη ελπιδα να αλλαξει αυτο καποια στιγμη. Τελικα επεσα εξω" Σηκωθηκα αμεσως ορθιος για να την προλαβω πριν το βαλει στα ποδια και το καταφερα 

Μεσα μου ενιωθα μεγαλη απογοητευση για το κατορθωμα μου. Και κυριως η απογοητευση πονουσε περισσοτερο απο καθε αλλο

Το άγγιγμα μου την σταματησε πολυ γρηγορα πριν το βαλει στα ποδια οπως παντα δηλαδη, την εστρεψα παλι σε εμενα αποφασισμενος αυτη την φορα χωρις να με νοιαζει τιποτα