Μόνο εσένα θέλω δίπλα μου (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)

Κεφαλαιο 11ο

Αλλη μια μερα στο σχολειο ειχε τελειωσει, ημουν δυο λεπτα μακρυα απο το σπιτι μου, ο καιρος ηταν συννεφιασμενος αλλα ειχε ζεστη, σκεφτομουν σε ολη την διαδρομη απο το σχολειο την σημερινη ημερα και προγραμματιζα διαφορες υποχρεωσεις που ηθελα να κανονισω παση θυσια διοτι παντα ημουν συνεπης και τωρα τελευταια τα ειχα φορτωσει ολα στον κοκορα. 

Το περιπτερο βρισκοταν στον δρομο μου , ο μπαμπας μου ειχε ζητησει να του φερω τσιγαρα απο την επιστροφη, αρχιζα σιγα σιγα να το πλησιαζω ως που εφτασα. Ειδα ξαφνικα εκεινον τον κυριο απο τις προαλλες να βρισκεται διπλα μου. Παλι με κοιτουσε, ηταν ψηλος και αδυνατος. Δεν μπορουσα να προσδιορίσω την ηλικια του αλλα μου φαινοταν μεγαλος, ο τροπος που με κοιτουσε ηταν καθαρος πως κατι ηθελε να μου πει, αλλα επελεξε να μην το κανει, ζητησε ενα ιδιο πακετο και εκανε ενα βημα πισω για να ερθει στην ιδια ευθεια με εμενα 

"Γιατι με κοιτατε;" Γυρισα σοβαρη και τον κοιταξα με αυτοπεποιθηση , ο περιπτερας φάνηκε  πως εντυπωσιάστηκε απο τη σταση μου και πλεον η προσοχη του ηταν επικεντρωμένη σε εμας

Στεκομουν απεναντι του. Τα ματια μου εψαχναν τα δικα του, σαν να περνουσαν απο ανακριση . Ηθελα να καταλαβω τι συμβαινει και τον πετυχαίνω σχεδον συχνα τον τελευταιο καιρο 

"Εισαι η κορη του πυροσβεστη;" Ακουσα για πρωτη φορα την φωνη του, ηταν βαρια. Η σταση που κρατουσε ηταν αδιαφορη μα σοβαρη 

"Πως ξερετε τον πατερα μου;" Ξαφνιαστηκα και κοιταξα για μια στιγμη τον περιπτερα 

"Ειναι φιλος μου, δωσε χαιρετίσματα απο τον Γιαννατο, πες" Ειπε μοναχα και επειτα με προσπερασε, το σωμα του πλεον δεν βρισκοταν μπροστα, ειχα μεινει ακινητη και τα ματια μου χαζευαν στον δρομο 

"Κωνσταντινα;" Ο περιπτερας με φωναξε, γυρισα μοναχα το κεφαλι και ειδα πως με κοιτουσε ξαφνιασμενος και επειτα πηγα κοντα του 

"Τον ξερεις;" Τον ρωτησα και εκεινος εγνεψε αρνητικα 

"Ερχεται και παιρνει τσιγαρα, δεν τον εχω ξανα δει στην γειτονια" μου εξηγουσε και αφησε ενα πακετο μπροστα μου , το πηρα και εδωσα τα χρηματα 

"Ο Πατερας μου δεν εχει αναφερει κατι για αυτον παντως" Επα προβληματισμενη και εκεινος συμφώνησε πως πραγματι, ουτε εκεινος τον ειχε ξανα δει παλιοτερα 

"Τελος παντων κοριτσι μου, καλο σου μεσημερι!" τον χαιρετησα ευγενικα και πηρα το δρομο για το σπιτι μου που πλεον το εβλεπα απο εδω, εξω στο πεζοδρομιο ηταν παρκαρισμενο το αυτοκινητο του θειου μου, η χαρα που αισθανθηκα μεσα μου με εκανε να περπατω ολο και πιο γρηγορα με την ανυπομονησία να φτασω για να τον δω