The Revenge Of Miss Piggy

Chapter 5 : Crying without someone besides me

My eyes is so heavy. I feel pain all over my body and all I can do is to cry Everytime I walk up.

It's been 1 week ago. And I can't forget all the memories happen to me.

I feel dirty and at the same time, I am very mad.

Nandidiri ako.

Sa loob Ng isang linggo na Hindi pumapasok ay ganito ako lagi. Gigising sa umagang maga Ang Mata at masakit na katawan dahil sa bugbog na natamo. At higit sa lahat ay ang troma.

Tuwing gigising ako ay kakain Lang ako Ng kaunti pagkatapos ay babalik ulit sa pag iyak at kapag napagod ay nakaka tulugan ko nalang at madalas gabi na ulit gigising kapag inaaya na ako ni manang na kumain dahil sa kapatid ko.

Palagi akong binibisita Ng kapatid ko para ipaalalang kailangan Kung maligo at uminom Ng gamot para sa troma ko at para gamutin ang sugat at pasa sa aking katawan.

Patuloy akong umiiyak sa aking kwarto ng may kumatok sa pintuan ng aking kwarto.

Hindi ko Ito pinagbuksan dahil Alam Kung kahit na Hindi ko sila pagbuksan ay papasok parin sila sa aking kwarto Ng may bahid ng awa. Ang bagay na pinaka ayaw kung maramdamang naaawa sila saakin.

Agad Kung pinunasan Ang luhang patuloy na pumapatak Sa aking Mata bago pa nila ako makitang ganito.

Ganitong kahina.

Saktong pagtapos kung mapahiran ang aking luha ay saktong pagbukas ng pinto.

" A-Ate? Pumasok na kami ni manang sa kwarto mo ha?. Alam ko namang Hindi mo kami pagbubugksan Kaya pumasok na kami ni manang para makakain kana. " Malumanay na Sabi saakin ng kapatid ko bago ito lumapit saakin para halikan ako sa Pisngi Ng bigla Kung iniwas ang aking mukha. 

Kita ko ang pagbalatay Ng lungkot at sakit sa mukha nito, gusto ko sanang manghingi ng sorry ng magsalita Ito.

" O-Ok Lang ate naiintindihan Kita. Pero Sana ate kumain kana. Kahapon kapa Hindi kumakain at hindi umiinom ng gamot mo. Pati sugat mo ay hindi nalinisan. " Mangiyak ngiyak na pakiusap Ng aking kapatid.

Tulala ako habang iniisip Kung bakit ako? Bakit ganito? Bakit ang sakit?.

Pumatak Ang luhang kanina ko pang pinipigilan. Wala na akong pakialam Kung Ang tingin nila saakin ay mahina. Wala na akong pakialam dahil sobrang Napapagod na ako.

Ano ba Ang kasalanan ko bakit ito ginawa saakin?! Bakit?!!!

" UMALIS KAYO SA HARAPAN KO! HINDI KO KAYO KAILANGAN! WALA KAYO SA MGA PANAHONG KAILANGANG KAILANGAN KO KAYO! WALA KAYO RON PARA PROTEKTAHAN AKO! WALA KAYO DAHIL MAG ISA LANG TALAGA AKONG LUMALABAN! AYOKO NA GUSTO KO NG MAMATAY HINDI KO NA KAYA! " Humagulhol ako ng iyak. Sa araw na Ito may taong nakakita saaking mahina ako. Sa araw na Ito wasak na wasak ako.

*****

Linggo Ng umaga ay napagpasyahan Kung maligo. Kahapon pa akong Hindi naliligo dahil mas pinili Kung humilata at umiyak Buong araw. 

Sa nagdaang isang linggo ay kahapon Lang ako bumigay. Hinayaan ko Ang sarili Kung may makakita ng mahinang ako.

I let myself see them who i really am. The weak side of me and it makes me want to cry even more.

Being in this situation? It makes me want to end my life. I just wanted to escape the reality and I want to rest in peace.

I want to die.

But how? Paano Ang kapatid ko at si mommy? Can I do that just for myself not even thinking them?

Pagkatapos Kung maligo ay agad akong nagbihis at inayos Ang aking sarili. Ng matapos ako ay dumiretso ako sa aking higaan at tumulala.