The Revenge Of Miss Piggy

Chapter 11: Somethings wrong

KEISHA'S POINT OF VIEW

   Somethings wrong, Bakit parang pakiramdam ko may nagbago ulit. Pinakiramdaman ko ang lahat ng mga estudyanteng pasimpleng sumisilip at may iba pang may masasama ang tingin saakin.

Alam kung hindi nila matanggap na nagawa kung kalabanin si sam kahapon. Ang hirap maging mahina palagi kaya hindi ko napigilan ang sampalin siya.

Yes, i slap Samantha. Dahil narin siguro sa matagal ko ng kinikimkim yung sama ng loob ko kay sam kaya nasampal ko siya at sinagot sagot.

At sa unang pagkakataon nakaramdam ako ng saya dahil sa wakas napakatagal ko ng gustong gawin sakanya iyon.

Habang naglalakad ako ay bigla kung nakasalubong ang mga kaibigan ko. Bahagya ko silang nginitian pero hindi man lang nila ito sinuklian at nagpatuloy sa paglalakad. Nakaramdam ako ng kirot sa aking dibdib pero agad ko din itong tinanggal sa aking isip at nagtuloy sa paglalakad.

* * * * * *
     Ngayon ay tapos na ang klace namin ngayong umaga at launch na. Balak ko ngayong araw ay doon kumain sa abandunadong building kung saan doon nakatira si manong guard. Pero ang balak ko ay sa rooftop ako kakain tutal ay nagbaon ako.

       Habang naglalakad ay napansin ko ang gulong tumambad saaking dadaanan, madaming nagkukumpulang mga estudyante na wari ay hindi alam ang gagawin at iba naman ay parang nanonood lang ng cine.

    Agad akong lumapit kung saan may nagkakagulo at nakisiksik para makita kung sino ito.

" Don't you dare to make any move without any of our permission understand? F*ck you! " Galit na sabi nito sabay suntok ni jaxon sa mukha ni Vonn.

" Hey Jaxon stop it! You are making a scene! Whats wrong with you! " Sabi ni Zoey. 

" Jaxon common let's go they are watching!  They might know what you are talking about, you know what i mean so shut the fuck up and let's go ok?!  " Sabi naman ni Ayana sabay hawak sa braso ni jaxon at sa hindi inaasahan ay nagkatinginan kaming apat at sila na mismo ang nag iwas ng tingin na sadyang ipinagtaka ko.

" The show was done so leave us  alone! " sigaw ni jaxon bago ito tuluyang umalis at hindi na ako nagawang tapunan ng tingin.

Agad namang nagsialisan ang mga tao at umaktong parang walang nangyari. Napabuntong hininga ako at naglakad muli.

        Nagtataka ako kung bakit naging ganon ang akto ni Jaxon. Hindi ko siya naging kilalang ganon. Kilala ko siyang masungit pero alam kung hindi siya yung tipo ng taong marunong magalit at manununtok ng ganon. May iba sakanya at hindi ko alam kung ano yun, Parang may gusto siyang pagtakpan at pinipigilan niya lang ang lalaking yun na magsalita. Siguradong sigurado ako na meron talaga iyong sasabihin at alam ko iyon dahil hindi ito nag aaral dito dahil hindi ito pamilyar saakin, Hindi ito nag aaral dito.

    Napailing nalang ako dahil sa malalim na pinag iisip, Hindi dapat ako nakikialam sakanila. Baka mali lang ako ng iniisip, Baka may maling nagawa yung lalaki o may sinabi sakanya kaya galit na galit si jaxon. Ayun lang yun, ayoko ng makisawsaw sa problema nang iba dahil maski ako ay mayroon din.

       Habang naglalakad ay pilit kung inaalis na isipin yung nangyari kanina at nang makarating ako sa aking patutunguhan ay napangiti ako. Sadyang napaka tahimik dito sa aking piniling lugar na pagkakainan, gusto ko rito. Kahit sina Ayana at zoey ay hindi ko sinubukang ayain sa hindi ko malamang dahilan. Siguro marahil mas gusto ko ng mag isa kapag may pagkakataong gusto ko ng walang kasama.

       Tama nga ako dahil ngayon na malamig na ang pakikitungo nila saakin, hindi ko rin iyon pinagsisihan.

      Agad kung nilatag ang aking dinalang sapin sa sahig ng rooftop kung saan abandunado ito. Hindi ito panget na lugar kaya inabanduna, sadyang tambakan lang ito ng mga gamit na hindi na kinakailangan. Alaga din ito ng mga janitor at weekly rin ito nalilinisan, Pasalamat nalang ako kay manong dahil naisipan nito na magtanim ng mga bulaklak dito sa rooftop. Hindi rin ako nito pinagbawalan ni manong dahil close naman kami nito.