Dit is mijn verhaal.
Ik ben 14
Ik verdien het leven niet.
Ja ik ben soms ondankbaar, ik ben geen goed mens. Misschien vind je dat ik om aandacht vraag, tja wat kan ik zeggen misschien heb je wel gelijk.
Zolang als ik me kan herinneren heb ik geen toekomst voor mezelf gezien ik heb me nooit kunnen voorstellen dat ik oud zou worden.
Ik heb geen moeilijke jeugd gehad, sterker nog ik heb lieve ouders die om me geven. Ik heb geen trauma's. Ik word niet ernstig gepest, ik ben wel een beetje een buitenbeentje. Ik heb niet echt vrienden op school en ik heb vaak het gevoel dat ik daar te veel ben. Dat ik dat ene rare kind ben wat er niet bij hoort. Buiten school heb ik wel vrienden en die zijn erg trouw en lief.
Kortom ik heb eigenlijk niet veel te klagen en zou gelukkig moeten zijn.
Toch lukt dit niet en voel ik me continu down, snijd ik mezelf en denk ik dagelijks eraan om mezelf van kant te maken.
Ik wil dit echter mijn ouders niet aandoen, aangezien een dichtbij familielid dit al gedaan heeft.
Dit word eigenlijk een soort half dagboek iets. Of gwn alles wat ik kwijt wil. Ik zie wel.
Bye
——
You hate me, yeah I hate me too.
JE LEEST
Smile on her lips, cuts on her hips.
Non-FictionSoort ik wil nu wat kwijt boek, word waarschijnlijk niks. Doe het jezelf alsjeblieft niet aan om dit te lezen. Trigger Warning: selfharm and suicide thoughts. #2 in automutilatie #4 in dagboek #7 in snijden #3 in non-fictie
