Rode lijnen
De kleverige rode substantie droop naar beneden, het heerlijke gevoel van de donkere druppels tegen de witte vlakte.
Ik zucht van de verlichting. De duizenden kilo's aan paniek en stress die van mijn schouders glijden. Eindelijk, eindelijk ben ik vrij, zo vrij als de wind die door het landschap raast.
Ik pak een stukje oud stof, dep de wit met rode vlakte. De witte vlakte is mijn huid vol roze, wittige, paarse en rode lijnen. Het is gehavend, maar dat geeft niet. Ik dep en de bloedrode druppels worden opgezogen door de oude stof. De stof word rood, maar ook dat geeft niet.
Het mag nu drogen, de rode vloeistof mag stollen, de bloedplaatjes mogen een schild vormen die de sneeën afdekken. De rode vloeistof mag worden bewaard, zodat we nog iets voor morgen hebben.
Als ik dan nog leef...
—-
I hate myself everyday more and more.
Every. Fucking. Day.
——
Dit is dus hoe ik over snijden denk hehe😅
JE LEEST
Smile on her lips, cuts on her hips.
SachbücherSoort ik wil nu wat kwijt boek, word waarschijnlijk niks. Doe het jezelf alsjeblieft niet aan om dit te lezen. Trigger Warning: selfharm and suicide thoughts. #2 in automutilatie #4 in dagboek #7 in snijden #3 in non-fictie
