Ik heb het gevoel dat ik iemand iemand moet vertellen over mijn sneeën. Alleen hoe, aan wie en kan ik dat wel. Want in wil dat deze pijn stopt, maar ik wil nog niet stoppen met snijden. Niet echt...
Heeft iemand er ervaring mee hoe zijn ouders reageerden? Want ik ben doodsbang om ooit er over te beginnen zelfs als ik het al jaren niet meer zou doen. En ik zit er nu midden in...
Ik kan het niet meer...
En misschien wel nog belangrijker ik wil niet meer...
Ik had voor het eerste so van het jaar een heel goed cijfer, maar voor het so daarna een 3 dus ik heb de hoop al bijna weer verloren dat ik dit jaar het beter ga kunnen doen op school.
Liefs van mij❤️
Sorry voor de extreem korte update. Ik ben weer veel aan het snijden, dus ja. Dat is het.
JE LEEST
Smile on her lips, cuts on her hips.
Non-FictionSoort ik wil nu wat kwijt boek, word waarschijnlijk niks. Doe het jezelf alsjeblieft niet aan om dit te lezen. Trigger Warning: selfharm and suicide thoughts. #2 in automutilatie #4 in dagboek #7 in snijden #3 in non-fictie
