"အန္..အန္တီ.."
"အေမ..."
အံျသလြန္းတာေၾကာင့္ထြက္ေပၚလာတဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အသံ။သူမကေတာ့ မ်က္ႏွာကိုဝံခ်ီထားလိုက္ရင္း
"ငါမင္းကိုဖိတ္မထားဘူးထင္တယ္
ဒါေပမယ့္မင္းေရာက္လာတယ္ နမ္ဂြၽန္း
အခု မင္းျပန္ခ်ိန္တန္ၿပီလိုငါထင္တယ္""အန္တီ.
ေတာင္းပန္ပါတယ္..
က်ေတာ္အျပစ္အႀကီးကိုက်ဴးလြန္ခဲ့မိပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ဂ်င္ကို က်ေတာ္အနားကအျပင္
မ်က္ႏွာေလးေတာင္ထပ္ေတြ႔ခြင္မရေတာ့ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔...က်ေတာ္အႏူးအၫႊန္ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ""ထပါ...နမ္ဂြၽန္း
ဧည္သည္ေတြ႐ွိတယ္...ထပါ."သူမနမ္ဂြၽန္းကိုထရပ္ေစေပမယ့္ နမ္ဂြၽန္းထမရပ္ဘဲေတာင္းပန္ေနေသးတာမို႔
"ေဆာ့ဂ်င္ahh..သားပင္ပန္းေနၿပိထင္တယ္
သြားနားေတာ့မလား...""အေမ..."
"လာ..သြားရေအာင္ ေဆာ့ဂ်င္"
ေဆာ့ဂ်င္ အေနာက္ေလးလွည့္ၾကည္လွည့္ၾကည့္ျဖင့္ အန္တီအြန္းဟယ္ေနာက္ကိုလိုက္သြားေတာ့..နမ္ဂြၽန္းဒူးေထာက္ထားသည့္အေနအထားျဖင့္သာက်န္ခဲ့ေလသည္။
အေျခအေနအစအဆံုးကိုရပ္ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့
ထယ္ေယာင္းသက္ျပင္းေငြ႔ေငြ႔ခ်မိရင္း သူနဲ႔အတူရပ္ေနတဲ့ဂ်ီမင္းကိုၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ရည္ေတြစိးက်လာကာ..တ႐ႈတ္႐ုွတ္နဲ႔ငိုေနေတာ့"ဂ်ီမငိး..မင္းကပါဘာျဖစ္တာလဲ
"ငါဝမ္းနည္းလြန္းလိုပါကြာ..နမ္ဂြၽန္းhyungကို
စိတ္မေကာင္းျဖစ္လြန္းလို႔...ႏွစ္ဖက္လံုးလက္မလႊတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့jinကိုလဲသနားတယ္..
Jinလဲနမ္ဂြၽန္းhyungကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲငါတို႔အသိဆံုးပဲဟာ..jinကိုငါကိုယ္ခ်င္းစာတယ္
..ငါသာ
ေဂ်ာင္ဂုနဲ႔ခြဲရရင္ လိုစဥ္းစားလိုက္မိေတာ့
အဟင့္...."
YOU ARE READING
ႏွလံုးသားကို ခ်ည္ေသာ....ႀကိဳး(namjin) Completed:
Fanfic[Unicode] ✨နှလုံးသား ✨ "ချစ်ခြင်း..မုန်းခြင်း..တို့ကိုသိုဝှက်ထားရာနေရာတခု..ဆန္ဒတို့ရဲ့စတင်မြစ်ဖျားခံရာဒေသ.... ထိုနှလုံးသားကဘဲ.....မျက်ဝန်းတွေမှာမျက်ရည်တွေကိုအိုင်ထွန်းစေသလို..တခါတရံကြတော့...နှုတ်ခမ်းပါးထက်အပြုံးတို့ကိုတွဲခိုစေတက်ပြန်တယ်.....ဒီနှလုံး...