Melodi Çelik-Multimedya
Karanlık çoğu insan için farklı şeyler çağırıştırır.Kimi insan için uyku , kimi insanlar içinde gecenin bir saati hıçkırıklarını bastırmaya çalışarak ağlamaktır.
Yavaşça gözlerimi açıp , beynimin dün gece yaşadıklarımı hatırlatmasına izin vermek zorunda kaldım.
Bu küçük ve iğrenç "show"u bittikten sonra kendimi gerçekten aptal bir sürtükmüş gibi hissediyordum.
-"Aptal..." diye kendime fısıldadıktan sonra yatağımdan kalkıp lavaboya yürümeye başladım.
Banyoda olan işlerimi hallettim ve saat görüş alanıma girdi.
"15:17"
Şaşırmadım.Mutfağa girip kendime yiyecek bir şeyler hazırlamaya başladım.Midem çok fazla bulanıyordu ama buna dayanabilirdim.
Yaklaşık yarım saat sonra yediklerimden hiç tat almadığımı fark ettim ve ağzıma götüreceğim zeytini geri tabağa koydum.
Peki ben kim miyim?
İsmim 'Melodi'.Melodi Çelik.13 yaşımda anne ve babamın beni terk etmesi sonucu teyzeme sığındım ve yaklaşık 7 yılımı ona emanet ettim.Fakat o da bu hayata karşı daha fazla direnemedi ve 1 yıl önce kendini kara toprağa verdi ve bu sefer gerçekten 'kimsesiz' kaldım.İlk başlarda bir hedefim vardı ünlü bir mimar olacaktım çalıştım çabaladım ama teyzemin gidişi sonucu hayatım boktan bir hal almıştı.Eğer o yaşasaydı böyle olmasını istemezdi ama artık elimden bir şey gelmiyordu ve üniversite hayalimin peşinden koşmayı bırakalı uzun zaman olmuştu.
Sandalyeden kalkıp televizyonun karşısındaki siyah deri koltuğuma oturdum.Kumandayı bulmam uzun sürmedi.Çok geç kalkmama rağmen hala uykum vardı...
Gözlerimi bu gün ikinci defa bu iğrenç hayata açtığımda saate baktım.
"19:58"
Bu kadar fazla uyumama şaşırmıştım doğrusu. Uyuduğum yerden kalkıp açık unuttuğum televizyonun kumandasını aldım.Televizyonun sesini kapattığımda sessizlikte huzur bulmaya çalıştım.Ama bu yaptığımın çok saçma olmasını anlamam uzun sürmedi.
Kendimi bir barın önünde bulduğumda saat epey geç olmuştu.Dün geldiğim bardı ve bende hiç güzel şeyler çağırıştırmıyordu.
İnsanları aşarak her zaman oturduğum yere oturdum ve etrafı seyretmeye başladım.
-"Kime bakıyorsun?"bu sesi duyduğumda refleksle omzumun üzerinden sağa doğru hızla döndüm.Dudaklarını gördüğümde bana ne kadar çok yakın olduğunu fark ettim gözlerimi yüzünde gezdirdiğimde ise gözleriyle buluştum.Masmavi gözleriyle...
-"Anlamadım?"dedim karşımdaki kişinin kim olduğunu sorgulamaya çalışarak.Bu sözümle benden uzaklaştı ve yanıma oturdu.Devam etti:
-"Hadi ama Melodi dün geceyi ne kadar da çabuk unuttun?"dediğinde karşımda duran kişinin "O" olduğunu anladım.
-"Gece?"dediğimde acımasızca kahkaha attı.
-"Demek ismimi biliyosun baş belası."
-"Senin hakkında düşündüğünden fazlasını biliyorum Gece."tekrar kahkaha attığında sinirlerimin pekiştiğini hissettim.
-"Görüceğiz Melodi Çelik."
-"Hayır neden mi? Çünkü birbirimizi görmeyecek kadar uzakta olacağız."
-"Sen öyle san Melodi."dediğinde daha fazla dayanamayıp kalktım ve bardam çıkmak için ilerledim.
Buna daha fazla dayanamazdım...
Bir votunuzu alırım.♥️
