Multimedia->Gece Çakır
Ağlamak istedim.Saatlerce ağlamak...
Ama beynim buna bir türlü izin vermiyordu.En sonunda pes edip bedenimi yanımdaki duvara yasladım.Soğuk beton vücudumda ilk önce şok etkisi yaratsa da daha sonrasında alıştım.
Neredeydim?
Bilmiyordum ama..Ama çok yalnızdım.Aslında istesem sürüyle arkadaş edinebilirdim fakat hiç bir zaman böyle bir isteğim olmadı.Şimdiyse...
Omzuna yaslanabileceğim bir dost hiç de fena olmazdı.Ama yoktu.Olmayacaktı da benim gibi biriyle kim arkadaşlık kurabilirdi ki?Doğrusu kim kurmak isterdi ki?
Duvardan ayrılmam ve eve gitmem gerektiğini anladım.
Hıh... Ne kadar komik tek arkadaşım olan duvarı bile şimdi yapayalnız bırakıyorum.Ben gerçekten iğrenç bir arkadaş olurmuşum.İçimden dediklerime isteksizce güldüm ve son kez duvara dokunup yürümeye başladım.
Nereye gidecektim? Böyle boş boş yürümeye devam edemezdim.
Bir anda aklıma kuzenim Mert geldi.Evet ona gidebilirdim.O bana yardım ederdi.En azından normal bir hayatım olur ve Gece'yi unuturdum.Pantolonumun arka cebinden telefonumu çıkardım ve numarayı tuşladım.
Umarım uyanıktır...
•••
-"Alo?"
-"Alo kimsiniz?"
-"Mert!Benim Melodi.Kuzenin.."
-"Melodi!Aman Allah'ım bu gerçekten sen misin?"
-"Evet sana ulaşamayacağımı sanmıştım..."
-"İnanmıyorum tam 15 yıl oldu seni görmeyeli...Kim bilir ne kadar büyümüş ve olgunlaşmışsındır..."
-"Ben hala o çocuksu Melodi'yim Mert.Konuşmandan anlaşılırsa sende pek büyümemişsin."
Telefonun öbür ucundaki kahkahayı duyduğumda gülümsedim.Gerçekten onu çok özlemiştim ve ona ihtiyacım vardı.
Ses kesildi.Bu sefer söze ben başladım.
-"Mert aslında benim sana ihtiyacım var."
-"Hayırdır kuzen bir sorun mu var?"
-"Telefonda anlatmam mümkün değil...Buluşsak nasıl olur?"
-"Tabiki!Hem ben de seni çok özledim.Hem özlemimizi gideririz.Hem de dertleşiriz.Yarın 15.00 uydun mu?Bu arada sen nerdesin?Hala İstanbul da mısın?"
-"Evet ben hala bıraktığın gibiyim."dediğimde gülümsediğini hissedebiliyordum.
•••
Telefonu kapattığımda üstümden büyük bir yük kalkmış gibi hissediyordum. O bana gayet iyi gelmişti...
Sessizce evin yolunu tuttum. Yarın yapacağım bir buluşma vardı ve onun öncesinde iyi bir uyku çeksem fena olmazdı.Neyseki yaklaşmıştım.
•••
Eve ne zaman girdiğimi hatırlamıyordum.Ama şu an saat 14.06'ydı eğer şimdi kalkmazsam geç kalabilirdim. Bu isteyeceğim son şey bile olmazdı.
Hemen kalkıp yüzümü yıkadım. Daha sonra aynaya baktım.Durdum. Ne zamandır kendimle ilgili bir şeyler yapmıyordum? Aynaya biraz daha baktım ve moraran göz altlarımı inceledim. Biraz kapatıcı fena olmazdı. Kuzenim görmeyeli çirkin dedirtmemeliydim.Buna ben de güldüm...
•••
Saat 14:56 ve ben buluşma noktasındayım. Erken gelmem iyi olmuştu.Beni kimin beklediğini veya benim kimi beklediğimi bilmiyordum. Ama her kimse bana iyi gelecekti. Öyle hissediyordum....
