Karanlığın Melodisi Bölüm-5

19 2 17
                                    

Multimedya->Mert Kara (Daha net bu sefer👌🏼)
11:28

Sabah kalktığımda belimin ve boynumun ağrısına alışmam uzun sürdü.Bahçede uyuya kalmıştım ve maalesef sandalye pek de rahat değildi. Güneşin ışıkları gözümü rahatsız etti. Ben de eve kaçtım. Bu gün alış veriş yapacaktım. Dolabımı yenilemem gerekiyordu. Ama ilk önce güzel bir kahvaltıya hayır diyebileceğimi sanmıyordum.

Dolabımdan çıkardığım kıyafetleri üzerime geçirdim. Çok iyi değillerdi. Ama bu günlük beni idare edebilirlerdi.

Daha sonrasında buzdolabının başına gittim. Artık dolu olan buz dolabına baktığımda kendimi daha iyi hissettim.Sanki her şey yerine oturuyordu. Sanki... Sanki öncesinden çok daha iyiydi her şey...

***

17:59

Sonunda eve girdiğimde epey bir zaman geçirdiğimi anladım. Ama çok beğendiğim şeyler almıştım. Hem zaten bir daha ne zaman çıkacaktım ki alış verişe? En iyisini yaptığıma emin olmak hoşuma gidiyordu.

-"Gene ne var Gece?"

-"Melodi..."

Sesi tuhaf geliyordu.Şey gibi... Ağlamış gibi...

-"Gece... Ne oldu? Sesin bir tuhaf geliyor."

-"Melodi... Seni çok seviyorum lan." yanaklarıma gelen ısıyı hissedebiliyordum.

-"G-Gece... Ben..."

-"Hiç bir şey söyleme. Yani buna gerek yok. Ben biliyorum. Sevmiyorsun. Bu her seferinde kalbimin atışını durdursa da, sevmiyorsun işte. Buna bir şey yapamam. Ama sen hiç unutma ben sana her an daha fazla aşık oluyorum. Özür dilerim."

Kapanan telefonu hala kulağımdan çekememiştim. Dediklerine olan hayranlığım hala devam ediyordu. Her zaman hayatımı düzelteceğim anda çıka gelişinden yorulmaya başlamıştım.Ama onu da yorduğumdan emindim.

Kendimden gene nefret etmeye başlamıştım. Hem kendimi hem de başkalarını üzüyordum. Bilinçsizce veya bilinçli. Bu bir şey değiştirmezdi. Gerçekten bu kadar kötü müydüm?

Bunları düşünürken yanağıma düşen göz yaşının sıcaklığıyla ağladığımı fark ettim. Ben onu hayatımdan çıkarayım derken kendime daha mı fazla bağlamıştım acaba? Bunu istememiştim. Benden nefret etsin beni sevmesin istemiştim. Ama olmamıştı. Şimdi onu ağlatmıştım belkide. Ama ağlatmamış olmam gerekirdi. Onun hayatından çıkarken onu kırmamaya yemin etmiştim.

Sanırım ben hiç bir şeyi düzgün yapamıyordum yapamayacaktım da. "Özür dilerim Gece... Beni sevmene sebep olduğum için, hayatına girdiğim için özür dilerim Gece..." diye fısıldadım kendi içimde.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Oct 31, 2019 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

KARANLIĞIN MELODİSİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin