HATIRA (HATIR SERİSİ 2) Askıda

5)GİZLİ NUMARA PİSLİĞİ

"Baba..."

"Atakan..."dedi daha yeni tanıdığım ve bizi terk eden adam.Babası mıydı Atakan'ın?Ee o zaman bizim...Ah hayır.

"Size babalı oğullu iyi kavgalar."diyerek el salladı annem.Kaskı bana uzattı ve motora oturdu.Bana emin olmak için baktıktan sonra motoru çalıştırıp hızla sürmeye başladı.

Motoru anneannemin evinin önünde durdurdu ve indi.Kendi kaskını çıkarıp cebinden telefonunu çıkardı.Birkaç saniye sonra telefonu kulağına götürdü ve konuşmaya başladı.

"Arkadaşınıza tükürtmeyin bana.Çabuk annemgilin evine geliyorsunuz."diyerek kapattı.Bana baktı ve önden yürüyerek kapıya ulaştı.Zile basıp bekledi.

Anneannem bütün sevecenliği ile bize kapıyı açmıştı.Sırıtan suratı annemin buz bakışlarını görünce hafiften soldu ama bana bakınca tekrardan gülümsedi.

"Hoş geldiniz."

"Hoş bulduk."dedi annem bütün soğuk sesi ile.Ben ise sırıtarak anneanneme baktım.

"Sultanım.Validemin validesi.Hayatımın anlamı.Hoş bulduk."dedim öne atılıp sarılırken.Sonunda yüzü gülmüştü.

"Dedem var mı?"

"Koca göbekli mi?Bütün koltuğu kaplayarak oturuyor içeride."

Dalga geçiyordu.Koskoca Ozan ATEŞKES göbekli falan değildi.Bazı yirmililere taş çıkartırdı benim dedem.

"Dediğini duymadım sanmayın Bayan Arzu."dedi dedem homurtulu bir şekilde.Anneannem dudaklarını dişlerken ben içeri girdim.

"Dedem."diyerek salona geçtim.

"Kızım."dedi benim gibi sevecen tonla.Koltukta oturup gazete okuyordu.Arkadan boynuna sarılıp yanağından öptüm.

"Takma sen o kadını.Sen yirmili adamlara taş çıkartırsın."diyerek kulağına fısıldadım.O gür sesi ile bir kahkaha patlattı.

"Bayan Hürrem Sultan."ses ile dedemden ayrılıp arkama döndüm.Savaş dayımın mavilikleri ile karşılaştım.Ve Yüsra yengeme baktım.

"Dayım."diyerek ona sıkıca sarıldım.O da karşılık verince iki üç saniye böyle kaldıktan sonra ayrıldım.

"Yengem."diyerek Yüsra yengeme de sarıldım.

"Nasılsın Ainstean?"

"Hadi ama yenge.O kadar da zeki değilim.Artı benim beyin hormonlarımın on yedisi fazla değil."

"Baksana aşkım,yeğenin neler biliyor böyle."Diyerek yanağıma öpücük kondurdu.

"Gizem ablam nerede?"Evet Yüsra yengemin ve dayımın kızlarının ismi Gizem'di.Ve ikizlerden iki yaş büyüktü.Çok tatlı bir kızdı.

"Biliyorsun,psikolejik olarak depresyonda tatlım.Dışarı çık iki insan yüzü gör diyorum Nuh diyor peygamber demiyor."dedi hüzünlü sesi ile yengem.

Gizem ablam geçen sene sözlüsünü kaybetmişti gözleri önünde.Bu yüzden depresyondaydı.Kafamı sallayıp annemin girişine baktım.

Dar deri ceketi kızıl saçlarına çok yakışıyordu.Yanaklarını hafif içe çekmiş göz deviriyordu.Böyle aile ortamlarından pek hoşlanmıyordu.

Anneannemde içeri girmiş gülümsüyordu.Annem kızıl saçlarını ondan almıştı.Ve huylarının birçoğunuda dedemden almıştı.

Bir kaç dakika sonra tekrar zil çalınca Yüsra yengem ayaklandı.İçeri giren ikizlere bakınca suratım düşmüştü.