Must Have Been The Wind - Yoonmin

1)The Voice

Lütfen medyayı dinleyin çünkü bu ficin var olma sebebi o şarkı 😁

İyi okumalar 💛

* * * *

Yorgun bir halde eve geldiğimde odama gitmeye bile üşeniyordum. Ne de olsa kapıyı kapattım bence koridora yatabilirim. Ama yattığım an uyuyacağımı biliyordum ayrıca üşümek istemediğim için yatağıma yatmaya karar verdim. Niye bu kadar düşündüm ki? İşte böyleydi benim hayatım. Boş ve gereksiz düşüncelerle dolu...

Odama gidip kendimi yatağa attım. Zaten hemen uykuya dalmışım. Aradan ne kadar süre geçti bilmiyorum. Yarı uykulu gibiydim. Üstümdeki daireden, bir camın duvarda parçalandığını duydum. Başta rüyada olduğumu düşündüm. Gözlerimi hafif araladığımda odamda olduğumu anladım. Rüyada falan değildim.

Uykum bölündüğü için huzursuz olmuştum. Geri uykuya dalmayı ümit ederek gözlerimi kapattım. Ama sonra bir adamın* sesini duydum ve ağlıyor gibiydi. Ahh, bu da neyin nesi? Bir süre bekledim ama hala ses kesilmemişti. Şimdi uyumak için fazla endişeliydim.

İçim içimi kemiriyordu. Ağlama ve bağırma seslerine duyarsız kalamıyordum. Hiç bağırmazdım ben, yüksek sesle de konuşmazdım.

Ağlardım, sessizce ağlardım. Gözyaşlarım dışarı dökülürken hıçkırıklarımı içime atardım. Kendi canım yanarken başkalarının bundan rahatsız olmasını istemezdim.

Kimsenin yanında da ağlamazdım ben. Daha doğrusu ağlayamazdım. İnsanların sahte samimiyetleriyle beni teselli etmelerine dayanamıyorum. Birazcık da çekiniyorum.

Bazen neden bu kadar duygusal ve ince düşünceli olduğumu sorgulamıyor değildim.

* * * *

Uykum bölündü. Huzurum kaçtı. Aklım hala üstümdeki daireden gelen seslerde. Her ne kadar beni tatlı uykumdan alıkoyan seslere kızsam da hala deli gibi merak ediyorum.

Endişelenmeye başladım. Belki gidip bir sorun var mı diye kontrol etmeliyim ne de olsa yukarıdaki kişi - her ne kadar tanımasam da - komşum sayılır.

"Vay be!" dedim kendi kendime. "Sen komşularını ve komşuluk ilişkilerini önemser miydin be Min Yoongi?"

Boş düşüncelerimden sıyrılıp yataktan kalktım ve kendime çeki düzen verdim. Saçlarımı ellerimle taradıktan sonra kendi dairemden çıktım. Asansöre doğru ilerledim. Hala gidip gitmemek konusunda endişelerim vardı ama hayır! Kararlıydım. Bu yüzden asansörle ikinci kata çıktım. Koridorda yürüdüm ve kapısını çaldım.

Derin bir nefes alıp söyleyeceklerimi kafamda toparlamaya çalıştım. İleri geri sallanırken etrafıma bakıyordum. O sırada bir kilidin açılma sesini duydum ve yüzümü kapıya çevirdim. Kapıyı açtı. Utanmıştım. Bir an diyeceklerimi unuttum.

Karşımdaki kişi bir çocuktu. Yani şöyle bir bakıldığında benden küçük gibi görünüyordu bu yüzden benim gözümde çocuktu. Meraklı bakışlarını üzerime dikmişti. Ona duyduğum şeyleri sordum.

‹‹ BÖLÜM SONU ››

Slmmm...

İlk defa bir fic yayınlıyorum 😱 ve çok heyecanlıyım 😅 ve ilk defa bir şarkı kafamda bir kurgu oluşturdu bu yüzden mini bir yoonmin yazmak istedim.

Kaç bölüm olur bilmiyorum ama çok uzatmak istemiyorum zaten şarkı sözleri bitince fic de bitmiş olacak (vaov 😎) ama yine de devam edebilirim belki de etmem ehehe

* şarkıda aslında kızın ağlama sesi diyor ama ben değiştirdim 😝

Kaç kişi okuyacak bilmiyorum çünkü pek tanındığım söylenemez...

Okuyan herkese çok teşekkür ediyorum 💜

Diğer bölümleri de en kısa sürede (yani yazdığım zaman 😉) atmaya çalışacağım.

O zamana kadar Yoonmin'le kalın. 💛