Friends or...

Κεφάλαιο 7°🌼

[ ω ρ α ί ο   κ ε φ ά λ α ι ο ♡ ]

Απλά περπατούσα.

Δεν κοιτούσα καν τον δρόμο ή την διαδρομή που είχα ακολουθήσει, όλα ήταν αυτόματα, ακόμα και το μυαλό μου είχε ξεκινήσει να "ζωγραφίζει" τα μάτια του.

Θέλοντας το ή μη...

[πω τι γράφω, Θεέ μου;😅🤧]

Λίγα λεπτά αργότερα έφτασα σε ένα "δασάκι".

Εκεί έχει δύο παγκάκια και...

Εδώ ερχομασταν όταν ήμασταν πιο μικρά...

Αν...

Πήγα στο δέντρο πίσω από το παγκάκι.

Είχε ακόμα τα αρχικά μας.

Flashback💢

Μακ: Κοίτα! Θα μείνουν εδώ για πάντα!

Είπε χαρούμενος και μου έπιασε το χέρι!

Μακ: Θα σε αγαπώ για πάντα!

Μου είπε στο αυτί και τον αγκάλιασα.

Εγώ: Και εγώ θα σε αγαπώ!

Με φίλησε στον λαιμό απαλά.

Flashback end💢

Παλιά το "σ'αγαπώ" μας είχε άλλη μετάφραση.

Αυτήν που θα ήθελα να έχει και τώρα...

Και το φιλί στον λαιμό το κάναμε όταν θέλουμε να δείξουμε στον άλλον ότι νοιαζόμαστε!

Παιδικός έρωτας.

Όλοι ξέρουμε ότι διαλύεται.

Όπως και αυτός ανάμεσα στους φίλους.

Αλλά γιατί να προσπαθείς ακόμα για ένα τέλος που ήδη γνωρίζεις;

Η ώρα είχε περάσει...

Σκέφτηκα να σηκωθώ από το παγκάκι, να γυρίσω σπίτι.

Αλλά κάτι με κρατούσε εκεί, δεν ήθελα να φύγω.

Το κινητό μου χτύπησε!

Ο Μάρκους.

Το άφησα για λίγο. Πήρα μια βαθιά ανάσα και το σήκωσα!

Μακ: Που είσαι;

Εγώ: Ε-εμ... Έγινε κάτι;

Μακ: Αρχίζει να νυχτώνει και δεν είσαι σε κανένα σπίτι...

Εγώ: Μαρκ-

Μακ: Πες μου που είσαι! Θα έρθω.

Εγώ: Δεν χρειάζεται, θα γυρίσω σπίτι, μ-

Μακ: Μικρή... Δεν θέλω να μένεις μόνη σου βραδιάτικα έξω. Πες μου και δεν θα γυρίσουμε από τώρα!