Friends or...

Κεφάλαιο 10°🌼 [+proud]

[ p r o u d   f o r   t h e m ☆ ]

Εγώ: Μου είπες ότι κλείνομαι, θυμάσαι;

Τον ρώτησα και έγνεψε καταφατικα.

Εγώ: Λοιπόν... Νιώθω πολύ περίεργα και...

Μακ: Πες μου.

Εγώ: Μάρκους... Φοβάμαι.

Μακ: Γιατί;

Εγώ: Δεν θέλω να ερωτευτώ.

Τα μάτια μου ξεχείλισαν...

Με αγκάλιασε!

Δεν μίλησε...

Εγώ: Μην με αφήσεις.

Μακ: Στο υποσχέθηκα... Δεν θα αφήσω να σε πληγώσει. Κανείς.

Με έσφιξε στην αγκαλιά του!

Ησυχία απλώθηκε στον χώρο...

Άρχισε να ψιθυρίζει κάτι λόγια (τραγούδι για όσους δεν κατάλαβαν), όσο πήγαινε "άνοιγε" την φωνή του!

Ακουμπήσαμε στα μαξιλάρια και έγυρα το κεφάλι μου στο στήθος του.

Με φίλησε στο μέτωπο και συνέχισε να τραγουδάει!

Έκλεισα τα μάτια μου και με πήρε ο ύπνος...

/ Την επόμενη μέρα☀️\

Ξύπνησα και ασυναίσθητα προσπάθησα να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, αλλά είχε "δέσει" τα χέρια του γύρω μου!

Γύρισα προς το μέρος του και κλείστηκα στην αγκαλιά του.

Δεν ήθελα να τον ξυπνήσω, έμεινε ξύπνιος το βράδυ για εμένα...

Έπιασα το χέρι του και έμπλεξα τα δάχτυλα μας.

Μου λείπει αυτό που είχαμε παλιά, μπορεί να ήταν πολύ παιδικό και αθώο αλλά... Μου λείπει.

Μακ: Καλημέρα!

Εγώ: Καλημέρα!

Μακ: Είσαι καλύτερα;

Εγώ: Νομίζω πως ναι...

Μακ: Χαίρομαι!

Πήγε να σηκωθεί, αλλά του κράτησα το χέρι!

Εγώ: Με αγαπάς;

Με κοίταξε.

Μακ: Φυσικά!

Με φίλησε στο μέτωπο και πήγε στο μπάνιο...

Σηκώθηκα και εγώ με την σειρά μου και έκατσα στο γραφείο μου.

Ανέβασα το πατζουρι και άνοιξα το κινητό μου!

Ντι Κάπριο
Θα ακουστεί τρελό αλλά...
Μου λείπεις.