unknown boy》l.s

3.2

Gözlerimi yorgunlukla araladım ve duvardaki saate baktım. 18:30. Yaklaşık 4 saattir uyuyordum.

Yatağımdan kalkıp tökezleyerek mutfağa yürümeye başladım. Başım çok ağrıyordu. Buzdolabından hapımı çıkarıp su yardımıyla yuttum. Daha sonra telefonumu aldım ve üstüme bir hırka geçirip balkona çıktım.

Bir buçuk aydır Louis ile konuşmuyordum. Nasıl dayandığımı bilmiyordum,bildiğim tek şey Bettie'nin lanet olası bir sürtük olduğuydu. Louis ile konuşmaya devam edersem sırrımı ona söyleyecekti. Ben de onunla konuşmayı kesmiştim.

Her gün mesaj atıyordu Louis. Bildirimleri geliyordu ama bakmadan siliyordum. Elbette bir gün vazgeçecekti mesaj atmaktan.

Gözlerimi kapatıp arkama yaslandım. Louis'nin mükemmel suratını düşünmemeye çalışırken telefonum çaldı. Bilinmeyen numaraydı. Keyifsizce aramayı cevaplandırdım.

"Efendim?"

İlk önce bir rahatlama nefesi duydum ve daha sonra bir ses. Oldukça tanıdık bir ses.

"Harold?"

Nefesim tutulurken sesinin mükemmel tonu beni büyülemişti. Gözlerim şaşkınlıkla açıldı ve aramayı sonlandırdım.

Numaramı nerden bulmuştu?

Tekrar telefonum çaldı. Yine Louis idi. Korkuyordum. Beni tanımış olabilirdi. İki kez sahilde karşılaştığı çocuğu sesinden tanıyabilir miydi?

Telefon sustuğunda bir bildirim sesi geldi.

louist91: en azından iyi olduğunu biliyorum

louist91: artık rahat uyuyabilirim

louist91: sahildeki çocuk.

_

ovvv louis tanıdı,bakalım neler olacak????
bu arada final yaklaşıyor :(