Bir Mafya Meselesi

Bir Mafya Meselesi 37.Bölüm "Gömülü Sırlar Ortaya Çıkıyor !"

"Daha fazla kaçamayız !" dedim.Sesim bedenimle senkronize olurcasına titriyor,gözlerim o korkak cesaretle sadece sırtı dönük silüetinde gezinebiliyordu. Dönünce ne olacaktı,sessiz çığlıklarım onun o derin bakışlarında bir bir parçalanacak mıydı bilmiyordum.Yine sonunu bilmediğim bir işte sonu beklemekten başka çare bulamıyordum.Dönmeye yeltenirken hızla çarpan kalbimi yatıştırmaya çalıştım.

Döndü.Gözlerimiz buluştuğunda,anlamsız bakışlarımla kalakaldım.Bir şeyler yanlıştı.Ne o kömür saçları ne de o gülen gözleri vardı gözlerimin önünde...Ondan eser yoktu,hiçbir şeyinden.Çünkü o değildi.Karşımda ki isme bomboş bakarken aklımdan geçen sadece soru işaretleriydi.

"Cansın...sen ?" dedi,endişeli yüzüyle bakışlarını kaçırdı. "Senin burada ne işin var ?"

Bu soruyu soranın ben olması gerekmez miydi ? İçimde bir yandan Baran'ı görememenin hayal kırıklığını hissetmiş olmak kendimden tekrar tekrar ölesiye nefret etmeme sebep olurken hayretle toparlanmaya çalıştım,tek istediğim bir cevap alabilmekti.

"Gökay..." dedim,sesimde umarsız bir sessizlik vardı. "Burada napıyorsun...Gökay...Napıyorsun Baran'ın odasında ?"

Elleriyle yüzünü ovuşturup,suçluluk duygusuyla dolanmaya başladı. "Cansın,ben..." Duraksadı,bakışları devamını getirmek istemiyor gibiydi. "Allah kahretsin." diyebildi.

Dalga geçercesine güldüğümde,hayata pes artık dercesine soluklandım.

"Gökay,Baran'ın yanında mı çalışıyorsun ?" dedim.

Hayatıma bomba gibi düşecek o haberin,aralanan kapıdan süzülen orta yaşlı bir adamın üç beş kelimesine bağlı olduğunu bilemeden sessizlikle bekledim.O adam geldiğinde,sadece durumu izlemekle yetindim.Elinde bir kaç belgeyle Gökay'ın yanına dikildi.

"Belgeleri hazırladım,PATRON." dedi.

Dumura uğradım.Patron ? Korkuyla sadece Gökay'ı izledim.Adam odayı terkettiğinde yavaş adımlarla Gökay'a yaklaştım.

"Patron ?" dedim,cevabını duymak istemediğim bir soruyu soruyor gibi ürkek sesimi kontrol dahi edemedim.Sonunda o eğik başını kaldırmış,güçlükle gözlerimin en içine bakıyordu.Endişe yerini çok daha suçluluk ve dolan gözlere bırakmıştı.Usulca yanıma yanaştığını hissettim,korkuyla kendimi geri çektim.

"Demek artık oyunun sonuna geldik he." dedi,yine yeniden neler olduğunu anlamıyordum.Anlayamıyordum.Buraya Baran için gelmiş,açtığım kapının acı hatıralarımı hatırlatacak o adama çıkmasını beklerken karşımda Gökay'ı bulmuştum.Tek sorun bu da değildi,patron da neyin nesiydi ?

"İkimize mutlu sonla biten bir oyun yaratmak istemiştim,hayatın bu oyunu yarıda keseceğini tahmin edemedim." dedi.Dolan gözlerle yanıma yanaştığında,elleriyle yanaklarımı okşamaya çalıştı.Şüpheci bakışlarla kendimi geri çekip sadece yüzüne bakabildim.

"Gözlerin," dedi,duraksayıp dolan gözlerini elinin tersiyle sildi. "Aynı anneminkiler gibi."

"Gökay,ne saçmalıyorsun !" dedim daha fazla dayanamayarak.Sanki hiç konuşmamışım gibi acı bir gülümsemeyle devam etti.

"Kusursuz olmaya çalışmıyorlar,kusursuzluğun büyülü bir şey olduğuna inanmıyorlar.Kusurlu,bir çok hata yapmış ama bir şekilde üstesinden gelmiş,mükemmel olmaya çabalamamış bakışlar. Yıllardır bu bakışlara hasret kalmışken,şimdi bu kadar yakınımda gerçeği öğrenmek üzere olan yüzünle karşı karşıyayım."

"Hiçbir şey anlamıyorum,artık açık olur musun ?" dedim.Sinirle derin bir nefes aldım.

"Cansın,ben BB'yim."